tag:blogger.com,1999:blog-29367339514106079652023-11-16T15:42:47.608+01:00Basje gaat op reisWe gaan weer op pad! Deze keer niet samen, maar natuurlijk in gezelschap van onze kleine Basje. En nu geen trektocht te voet en met de scooter, maar met de fiets en met de Tralalala Twiedelididie Mobiel. Drie maanden mooie dingen zien, leuke mensen ontmoeten en natuurlijk lekker eten. Op deze blog vind je regelmatig berichten terug over onze belevenissen onderweg. Veel leesplezier!Wimhttp://www.blogger.com/profile/00989970691571964971noreply@blogger.comBlogger40125tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-2950064912759175802010-08-11T14:42:00.001+02:002010-08-11T14:45:34.287+02:00Weer thuis<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUNdTeVXEYcJHIikiyELqjqKFaHqVc-B0PPfzOBoX7g2JjXwF65ABABLz8gh1e0oBJh_itKtfDVt_ko_wMunbWFfBwqQDeoXILfLxjACDpIkF2XCD1_6gihRJzpM1IuysjT43mkWHxQQc/s1600/Onderweg.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" ox="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUNdTeVXEYcJHIikiyELqjqKFaHqVc-B0PPfzOBoX7g2JjXwF65ABABLz8gh1e0oBJh_itKtfDVt_ko_wMunbWFfBwqQDeoXILfLxjACDpIkF2XCD1_6gihRJzpM1IuysjT43mkWHxQQc/s320/Onderweg.JPG" /></a></div>Op dinsdag pakken we al vroeg onze kampeerspullen in, maar nu voor de allerlaatste keer. Toch wel een raar idee dat we over een paar uurtjes thuis zijn. Zelfs Bas lijkt het aan te voelen dat er iets gaat gebeuren, want hij loopt tegen zijn gewoonte in continu te jengelen. Mijn fietsroute volgt grotendeels de Maas en aan het begin van de middag ben ik terug aan de Bekkersstraat nummer zes in Arnhem. Ik ben zelfs eerder dan Jacqueline, die weer ergens uitgebreid koffie heeft zitten drinken. De ontvangst is hartelijk door een aantal buurtjes en ook mijn schoonouders staan ons al voor de deur met kippensoep op te wachten. Als ik de huiskamer inloop lijkt het alsof ik in een vreemd huis ben. En dan zit het er dus op...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiucJ_gOaA50tly9lCWMdKXL3sz82sg-9dqIOxBSsnTD6O85JHFYdaHSq31XwRNqyh_fUOJRmBaTucIh_jJIKrIdhtUv5v_3LNd63kDyB3dOZpc35cSFIjkaj_OpQSspuu9sDYzQ5X66wI/s1600/Basje.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" ox="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiucJ_gOaA50tly9lCWMdKXL3sz82sg-9dqIOxBSsnTD6O85JHFYdaHSq31XwRNqyh_fUOJRmBaTucIh_jJIKrIdhtUv5v_3LNd63kDyB3dOZpc35cSFIjkaj_OpQSspuu9sDYzQ5X66wI/s320/Basje.JPG" /></a></div>Als ik zo terug kijk dan hebben we een fantastische tijd gehad, maar dat hebben jullie allemaal kunnen lezen volgens mij. Gelukkig hebben we alles zonder ziekte of andere calamiteiten kunnen doen. Dat is toch wel het allerbelangrijkste. Het was voor ons spannend om te zien hoe Bas op de elke keer veranderende omgeving en omstandigheden zou reageren, maar dat is echt super gegaan. Volgens mij had ook hij er nog geen genoeg van. En niet in de laatste plaats: We hebben natuurlijk enorm genoten van de berichtjes en sms-jes van iedereen die met ons meegeleefd heeft. Dat waren voor ons toch altijd weer cadeautjes om te lezen, waarvoor dank.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih20P87lMcndtXkmCu21-PywcB_ruednlmwPULGYoMPCbsIrhZCuu6XMbhZLTKuoZpsESyZDMxgLMGlnUkcj0o9OuPAEcnNrxwb-nv4hHUX821USc3wJ6ZL7KHe6nMeKodGTd6KcuH8mo/s1600/Verkeersbord.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" ox="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih20P87lMcndtXkmCu21-PywcB_ruednlmwPULGYoMPCbsIrhZCuu6XMbhZLTKuoZpsESyZDMxgLMGlnUkcj0o9OuPAEcnNrxwb-nv4hHUX821USc3wJ6ZL7KHe6nMeKodGTd6KcuH8mo/s320/Verkeersbord.JPG" /></a></div>En nu? Gewoon weer naar het werk volgende week. Dat zal ook wel even omschakelen zijn. Zeker omdat we eigenlijk nog niet naar huis terug verlangden. Even waren we nog in de verleiding toen we het verkeersbord van de foto tegenkwamen om rechtsomkeert te maken, maar dat hebben we toch maar niet gedaan. Het houdt een keer op toch? Een collega maakte misschien nog wel de meest treffende opmerking. Die zei: "Ach, bij jullie is dat geen einde, maar gewoon een opmaat voor iets nieuws.". En zo is het maar net! <br />
<br />
Laatste groetenWimhttp://www.blogger.com/profile/00989970691571964971noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-63726266023362054132010-08-09T13:25:00.009+02:002010-08-09T13:30:17.368+02:00Bijna...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVVoOv5PR13mgXIc9LqvS233fmXlbuOX2td32YF8WsBDvgMNP776flxeeTRg2xKpgLVagcTDGLqAGuqb1BVsMRNAU_HSeJOuQhGG0kMcx9GJM0wx0-Yc0050IxqfdRUKr97SPEDLFGV0iS/s1600/BasDemi.JPG"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; FLOAT: left; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5503370133555980194" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVVoOv5PR13mgXIc9LqvS233fmXlbuOX2td32YF8WsBDvgMNP776flxeeTRg2xKpgLVagcTDGLqAGuqb1BVsMRNAU_HSeJOuQhGG0kMcx9GJM0wx0-Yc0050IxqfdRUKr97SPEDLFGV0iS/s320/BasDemi.JPG" /></a> <div>De Mexicaanse avond op de camping in Kyllburg was voortreffelijk en ook de overige dagen hebben we ons prima vermaakt daar. Op een gegeven moment leek het wel of we kinderruil met de Limburgse buren hadden gedaan. Het buurmeisje zat bij ons in de tent te spelen, terwijl Bas niet van de driewieler van het buurmeisje was af te slaan. Bij het vertrek op vrijdag mogen de kinders nog even in mijn karretje zitten, wat een paar leuke foto's oplevert. En als ik terugkom van het afrekenen zit er ook nog eens een lief kaartje onder mijn ruitenwisser. Mijn dag kan niet meer stuk!<br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQ2QEIRi5KtvWhO6zU98Dv250AcnyDjtGt4OVIPRjYgnqwDVpWRg0n1P7_-I1d_wy1PduEhIWjw0OjVbQ9n7QzmTO_TN6WjygZgkq3Gw6p9BJHWawaxZzQkY-nXQ2iBRnKIUO2MUkqC5E1/s1600/Gemaal.JPG"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 320px; FLOAT: right; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5503370275480939522" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQ2QEIRi5KtvWhO6zU98Dv250AcnyDjtGt4OVIPRjYgnqwDVpWRg0n1P7_-I1d_wy1PduEhIWjw0OjVbQ9n7QzmTO_TN6WjygZgkq3Gw6p9BJHWawaxZzQkY-nXQ2iBRnKIUO2MUkqC5E1/s320/Gemaal.JPG" /></a>In Italië en Frankrijk heb ik bijna de gehele fietsroute van Wim kunnen rijden vanwege het ontbreken van "echte" fietspaden daar. Dat waren voornamelijk de leuke binnendoor weggetjes, wat mij en Bas veel rijplezier heeft bezorgd. In de Eifel moet ik echter weer mijn eigen weg gaan kiezen om op de volgende overnachtingsplaats te komen. Toch wel jammer, maar het is niet anders. Ons volgende doel is Heimbach, met een prachtig stuwmeer en een mooie krachtcentrale in Jugendstil.<br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkulb0YMO2VD9FMLTqMLYzq1nfBgLXD12QzfepJxJN_PDPtshIbIzC7zgsws-0qaUKKczP8fQj6yABzBIWNPR6ZHf3d2c1nEjOVAVZDwTMp7WIJFC5qXcqkGTlFqju5y9k1lYY3_uDs-Tf/s1600/Heimbach.JPG"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; FLOAT: left; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5503370408812693954" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkulb0YMO2VD9FMLTqMLYzq1nfBgLXD12QzfepJxJN_PDPtshIbIzC7zgsws-0qaUKKczP8fQj6yABzBIWNPR6ZHf3d2c1nEjOVAVZDwTMp7WIJFC5qXcqkGTlFqju5y9k1lYY3_uDs-Tf/s320/Heimbach.JPG" /></a>Maar daar aangekomen blijkt de camping die we gepland hadden toch niet helemaal te zijn wat we ervan verwacht hadden. Het sanitair lijkt al net zou oud en smoezelig als de dame op leeftijd die ons een korte rondleiding geeft. Uiteindelijk besluiten we maar om in Heimbach een kamer te zoeken. We komen terecht bij de plaatselijke bakker die nog een "zimmer frei" heeft. Een lekker fout ingerichte bovenkamer, maar wel alles proper en netjes. Bas is helemaal de koning te rijk met de grote bak speelgoed die door de eigenaresse nog ergens wordt opgeduikeld.<br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVgAxTA5DHKUgv50UN5t3iaCLku3tcfehpx95qiLPzXNnecPVPb-75176wWsw9CkCAelxiMzKmMsGB0BUHZqmt0RDXJdgg82Tlm2D2HpUivlBQz6IjEW_fCmUCgGO7v6REOIrLoH4TFIYy/s1600/BordVlodrop.JPG"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 240px; FLOAT: right; HEIGHT: 320px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5503370506563982338" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVgAxTA5DHKUgv50UN5t3iaCLku3tcfehpx95qiLPzXNnecPVPb-75176wWsw9CkCAelxiMzKmMsGB0BUHZqmt0RDXJdgg82Tlm2D2HpUivlBQz6IjEW_fCmUCgGO7v6REOIrLoH4TFIYy/s320/BordVlodrop.JPG" /></a>Vanaf Heimbach volgen we het riviertje de Roer stroomafwaarts. En even een Triviant-vraag tussendoor: Waar kom je dan uit als je maar lang genoeg doorrijdt? Juist, in Roermond! De route er naartoe doet voor ons oude tijden herleven. Toen we vijf jaar terug naar Rome gingen kwamen we ook al door plaatjes als Jülich en Linnich. Maar toen hadden we nog een hele reis voor de boeg, nu zijn we dan toch bijna thuis. Bij Vlodrop rij ik de grens over en kan het niet nalaten om op de markt samen met Bas lekker kibbelingen met ravigottesaus te gaan eten. Da's toch één van de weinige dingen die ik gemist heb de afgelopen maanden...<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_NN4U98GmoSRapcDKquTmsoqlmSq_uA0l6PtHZ46W2WrrHWxpXZtxvJAz63Z9VZF4upx99o6Ui26ENKRiXb_zG4uBnvkpvX30pKzT6Fm-2rEjXIB7yWHi8I52QJJPQWX8TOQBc9U9MOzy/s1600/Roermond.JPG"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 240px; FLOAT: left; HEIGHT: 320px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5503370609004892162" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_NN4U98GmoSRapcDKquTmsoqlmSq_uA0l6PtHZ46W2WrrHWxpXZtxvJAz63Z9VZF4upx99o6Ui26ENKRiXb_zG4uBnvkpvX30pKzT6Fm-2rEjXIB7yWHi8I52QJJPQWX8TOQBc9U9MOzy/s320/Roermond.JPG" /></a>En nu zitten we op een kleine camping een paar kilometer buiten Roermond voorzichtig te wennen aan het idee dat we over een paar dagen thuis zijn. En de weemoedigheid begint nu al toe te slaan. Met het geluid van een dance-feest op de achtergrond zitten we 's avonds met een Moezelwijntje herinneringen op te halen. Weet je nog? Ja, ik weet het nog. Maar aan alles komt een einde. En aan de andere kant verlangen we ook wel weer naar het terugzien van een aantal dierbaren, die ons nu wel lang genoeg gemist hebben.<br /><br />Weemoedige groeten</div></div></div></div>Jacquelinehttp://www.blogger.com/profile/05420663171676230254noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-62929017010211530902010-08-05T21:05:00.006+02:002010-08-05T21:10:03.421+02:00Zakgeld?<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPBS_FOlAh8B9FS3qmeWQ8bZp1Fl01a17MH9PVro18XDdstx4eCcvi1V29xduoiRfadHY3sJ6w3sw5mCyz85HUZsvTpoB0kmQOqGI-ylhuujzMhOhtoX_aTFGuwo_9PuQWS46m3CgompM/s1600/Scheren.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5502004410627714562" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPBS_FOlAh8B9FS3qmeWQ8bZp1Fl01a17MH9PVro18XDdstx4eCcvi1V29xduoiRfadHY3sJ6w3sw5mCyz85HUZsvTpoB0kmQOqGI-ylhuujzMhOhtoX_aTFGuwo_9PuQWS46m3CgompM/s320/Scheren.JPG" border="0" /></a> <div>Opa en Pappa prikken altijd met hun gezicht 's ochtends. Als ik dan met ze knuffel is dat helemaal niet prettig. Maar dan gaan ze altijd scheren. Dan zetten ze zo'n ding tegen hun gezicht. Dat begint dan heel hard te broemen en dan bewegen ze dat ding heen en weer. Dat ziet er wel heel grappig uit. En het gekke is dan dat hun gezicht na een tijdje niet meer prikt! Van Opa mocht ik het een tijdje terug ook eens proberen. Dat was wel een raar gevoel aan mijn gezicht. En ook zo'n herrie bij mijn oren. Toen Pappa een foto maakte was ik alleen nog niet zo wakker...<br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwqUCPI30Sz8coF2RYiMn3B9yyhDj5n9ad9BqhRa4O-QKqN_plQwbcMZLLUfaW1LfrlHJnkH4VCgVoKdytS59TJyhFFf_-3v_hsOyOsGYgZcIiXKQc7lnINnodPh5TZEc48riLnWPaXNU/s1600/WasDoen.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5502004587559684274" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwqUCPI30Sz8coF2RYiMn3B9yyhDj5n9ad9BqhRa4O-QKqN_plQwbcMZLLUfaW1LfrlHJnkH4VCgVoKdytS59TJyhFFf_-3v_hsOyOsGYgZcIiXKQc7lnINnodPh5TZEc48riLnWPaXNU/s320/WasDoen.JPG" border="0" /></a>Na het eten moeten altijd de bordjes gewassen worden. Meestal doen Pappa en Mamma dat, maar héél soms mag ik helpen. Dan gaan alle spulletjes in een witte bak. En een doorzichtige fles met geel spul. En een blauw sponsje. Dan mag ik samen met Pappa of Mamma de witte bak vasthouden en gaan we naar de kraan. Dan wordt alles eerst nat gemaakt. En even later alles weer droog. Dan lopen we weer terug en mag ik helpen alles op te bergen. Volgens Mamma kan ik dat al heel goed!<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo0xX_pVNXgwMH_1oaTJKwS2KSuWMQpQHg6cqmD4AUKTfeEzPNzWUwH769gisGXEHYZ8tjiu5AJj9w1MSAcbN3Rz2GoPlyxeu3kZUY_J_sc1lx2u0gjgFEKQtkeXH0sroDECgOBzzIO7o/s1600/Apparaat.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5502004753244707810" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo0xX_pVNXgwMH_1oaTJKwS2KSuWMQpQHg6cqmD4AUKTfeEzPNzWUwH769gisGXEHYZ8tjiu5AJj9w1MSAcbN3Rz2GoPlyxeu3kZUY_J_sc1lx2u0gjgFEKQtkeXH0sroDECgOBzzIO7o/s320/Apparaat.JPG" border="0" /></a>Pappa en Mamma moeten vaak boodschappen doen. Soms als we dan naar de winkel gaan staan daar van die apparaten. Pappa of Mamma gooien er dan wel eens een centje in. Dan mag ik altijd aan de grote knop draaien en dan komt er iets uit. Een grote plastic bal. Of een kleine. Meestal met een cadeautje erin. Of soms ook snoepjes. Dat is wel fijn. Een tijdje terug kwamen we ook weer langs zo'n apparaat. Ik liep er snel naar toe en begon op de knopjes te drukken. Alleen Pappa of Mamma wilden er geen centjes in gooien dit keer. Dat was wel flauw. "Dat doe je later maar van je eigen zakgeld!" zei Pappa toen. Raar hè?<br /><br />Prikkende groeten</div></div>Basjehttp://www.blogger.com/profile/12327763665801141304noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-78456964588338205442010-08-04T18:02:00.000+02:002010-08-04T18:02:09.567+02:00Contrast<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-vNcR18YC65YVLZYpNrLWEal5JPrPB35BtfFyfSDAGmOlyXEDPPxl1fB8-rgs9PuewVA1mtVWZ34wXA83WCUdWNrFlUbqCnQSBkJMuBlDB9M2JPziTcmEN7-YN4UXsqWnG8hj48tFq3s/s1600/Boterbloemen.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" bx="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-vNcR18YC65YVLZYpNrLWEal5JPrPB35BtfFyfSDAGmOlyXEDPPxl1fB8-rgs9PuewVA1mtVWZ34wXA83WCUdWNrFlUbqCnQSBkJMuBlDB9M2JPziTcmEN7-YN4UXsqWnG8hj48tFq3s/s320/Boterbloemen.JPG" /></a></div>Na een regenachtige nacht nemen we op zondag de tijd om op te breken. Zo kunnen de tent en aanverwante artikelen toch nog enigzins droog worden ingepakt. Pas tegen het middaguur vertrekken we om Frankrijk definitief achter ons te laten. De laatste kilometers in Lotharingen zijn zoals vele eerdere: Qua omgeving mooi, maar vanuit toeristisch oogpunt gezien niet echt boeiend. Het wisselvallige weer van de afgelopen dagen zorgde soms wel voor een boeiend schouwspel. Het ene moment reed je onder een gigantische regenbui door en stond je je regenjas uit je fietstas te halen, terwijl even later de zon weer doorbrak en het landschap opnieuw werd ingekleurd.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUscXeZWh3uvHVCoAuHaGVvYuK09apqcWCRmclwP8s5eeMjpIV1GwT3RrSrDIncg6zuox-5lQuiN4kyJN6E4VDv9lyRW2ZsvoAMawL904RywN-Q7C5RU20EZhHAH9_WwAQAesECW-3RiQ/s1600/Moezel.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" bx="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUscXeZWh3uvHVCoAuHaGVvYuK09apqcWCRmclwP8s5eeMjpIV1GwT3RrSrDIncg6zuox-5lQuiN4kyJN6E4VDv9lyRW2ZsvoAMawL904RywN-Q7C5RU20EZhHAH9_WwAQAesECW-3RiQ/s320/Moezel.JPG" /></a></div>Bij Cattenom pikken we de Moezel weer op en volgen deze tot in Duitsland. En wat een contrast! Om te beginnen is het fietspad langs de Moezel zo vlak als het maar zijn kan. Dat heb ik de afgelopen weken weinig gezien. Met groot gemak schieten de kilometers onder mijn fiets vandaan, mede te danken aan de westelijke wind die in mijn rug blaast. Alles lijkt hier weer kleurrijk en levendig, zeker als de zon schijnt. Elk zichzelf respecterend dorp heeft hier zijn eigen wijnfeest, met over het algemeen een grote tent, hoempapa muziek en natuurlijk veel witte wijn. De gedachte daaraan maakt mijn mond droog en doet mij nog meer verlangen naar een heerlijke koude Riesling. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcEbVL_zWrJJqnPVxomcDhZGDaYWS-coOiqQ7EhryjHgMqoEGCaY6UMYiTkNsAyJl753tljOxqWVGZMLeSvN6HafbU0gTlpzK2khPjnax-ftpDEaHnmcHiYuYqRXhBNc_53FgFw8RBR0E/s1600/Trier.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" bx="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcEbVL_zWrJJqnPVxomcDhZGDaYWS-coOiqQ7EhryjHgMqoEGCaY6UMYiTkNsAyJl753tljOxqWVGZMLeSvN6HafbU0gTlpzK2khPjnax-ftpDEaHnmcHiYuYqRXhBNc_53FgFw8RBR0E/s320/Trier.JPG" /></a></div>In Konz, een paar kilometer vanaf Trier pakken we een hotelletje. Op advies van de eigenaresse gaan we 's avonds eten op z'n Duits. Géén haute cuisine, maar vooral degelijke kost, in grote porties. We laten ons de "Schweinmedaillions mit champignonrahmsauce, gemüse und bratkartoffeln" goed smaken. Ik kan het niet nalaten om een culinair gelijkgestemde collega even subtiel te sms-sen dat het leven goed is hier. Ook het uitgebreide ontbijt in het hotel staat in schril contrast met dat in Frankrijk. Daar kregen we meestal stokbrood, een beetje jam en een kop koffie of thee. Dat kunnen die Duitsers dan toch stukken beter...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6Qer9vCuhWuNRQShBS4yt-vujdIuf7_jOZoXL9hQu6Y9d_lhZe7W0CHATgCNyQxy2vH2_zw1OpXt3ZERXZVhD5z8CjdkrFAm0QngtgZADKkIv2AstPvsB-M6KOVViVcb5_M_bs2U7KC0/s1600/CampingKyllburg.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" bx="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6Qer9vCuhWuNRQShBS4yt-vujdIuf7_jOZoXL9hQu6Y9d_lhZe7W0CHATgCNyQxy2vH2_zw1OpXt3ZERXZVhD5z8CjdkrFAm0QngtgZADKkIv2AstPvsB-M6KOVViVcb5_M_bs2U7KC0/s320/CampingKyllburg.JPG" /></a></div>Maar lang aan de Moezel blijven we niet. Zodra we Trier gepasseerd zijn gaan we in noordelijke richting verder, de Eifel in. De schijn kan bedriegen, maar hier lijken de klimmetjes wat steiler als degene die ik de afgelopen weken voor mijn kiezen heb gehad. Een kilometer of vijftig verder zetten we onze tent weer op we neer op de camping in Kyllburg. En als je niet beter zou weten zou je denken dat je al in Nederland bent. Alléén maar Nederlanders hier, maar wel een leuke gemoedelijke sfeer. We staan met onze tent op een punt waar zo'n beetje iedereen die de camping opkomt en verlaat langskomt, wat voor veel aanspraak zorgt. "Zijn jullie helemaal uit Nederland hier met dat karretje?". Meestal vertellen we gemakshalve maar een verkorte versie van het hele verhaal...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqrw2sfbbxzRhrWG-NIwBlDw3EBi3qNc86hF0invwwUQ9Tiz6308PFkSWefHiy6G8V3jg1muMGGV2zZGEQgH4MInOtpVV352hpyFEfmLc3EQKoyQZo9f0lgiMOdLZxBkEby9LG-3UGVn0/s1600/BasKleuren.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" bx="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqrw2sfbbxzRhrWG-NIwBlDw3EBi3qNc86hF0invwwUQ9Tiz6308PFkSWefHiy6G8V3jg1muMGGV2zZGEQgH4MInOtpVV352hpyFEfmLc3EQKoyQZo9f0lgiMOdLZxBkEby9LG-3UGVn0/s320/BasKleuren.JPG" /></a></div>Bas heeft alweer aansluiting gevonden bij de buurmeisjes, waarmee hij nu in bad zit (Hoe doet hij dat toch? Dat is mij nooit gelukt!). Vanavond is er een feestavond met een Mexicaans buffet waarvoor we ons natuurlijk hebben opgegeven en een wedstrijd brughangen boven het riviertje. Bas heeft vanmorgen al meegeholpen met het opblazen van de ballonnen en een mooie tekening gemaakt ter versiering van de brug. Hij stond zelfs met zijn billen te schudden op de aanstekelijke klanken van K3. Dat belooft een gezellige avond te worden!<br />
<br />
Mexicaanse groetenWimhttp://www.blogger.com/profile/00989970691571964971noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-4487022098392321022010-07-31T15:15:00.010+02:002010-08-19T16:20:53.716+02:00Rommelmarkt<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJFlZcqFWa09aSp0X5mXA1MenWG0L9dQjDvmhleUuWbK7Nq-XheD3hSxkOGYU7vPZBDMjoGfG3ohX_sE4nrrG1636pXaGwd1LjT72iBd4KqWumG7rZdPyMH3NSTFnbP3vkcqa_gMBjz9-c/s1600/Rollies.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5500058937633115378" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJFlZcqFWa09aSp0X5mXA1MenWG0L9dQjDvmhleUuWbK7Nq-XheD3hSxkOGYU7vPZBDMjoGfG3ohX_sE4nrrG1636pXaGwd1LjT72iBd4KqWumG7rZdPyMH3NSTFnbP3vkcqa_gMBjz9-c/s320/Rollies.JPG" style="cursor: hand; float: right; height: 320px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 240px;" /></a>Waar de Jura nog behoorlijk toeristisch is met een aantal grote campings, is het gebied ten noorden daarvan het tegenovergestelde. Alles staat hier in het teken van de grootschalige akkerbouw. De ontvolkte dorpjes liggen telkens diep verscholen tussen de glooiende heuvels. Overnachtingsmogelijkheden moet je hier écht met een vergrootglas zoeken. In Charmes komen we op de plaatselijke camping aan de Moezel terecht. Supersimpel, maar wel met een gemoedelijk sfeertje. Vanuit hier gaan we een dagje winkelen in Nancy en maken we een leuke rondrit in de omgeving, waarbij we op een eenvoudige maar gezellige markt belanden. En een nieuw laagterecord met afrekenen: Drie nachten, twee plaatsen, inclusief stroom voor het wonderlijke bedrag van € 62,40. Lang leve de niet-toeristische gebieden!<br />
<br />
<div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSQEDo4pGlB4-w-FBUE8zMk6bmLUa9qh2hivgob57Ep1DihL_AeEk7W-29nYqFzAQ7OX582LNqn0hKmFwXpA7Wm8kJAc5MVMiricvk_v1uGuOePp-LmXUQ9uCJ3D2xDnisN7ay_wyQHyko/s1600/UitzichtHotelkamer.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5500059155096867458" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSQEDo4pGlB4-w-FBUE8zMk6bmLUa9qh2hivgob57Ep1DihL_AeEk7W-29nYqFzAQ7OX582LNqn0hKmFwXpA7Wm8kJAc5MVMiricvk_v1uGuOePp-LmXUQ9uCJ3D2xDnisN7ay_wyQHyko/s320/UitzichtHotelkamer.JPG" style="cursor: hand; float: left; height: 320px; margin: 0px 10px 10px 0px; width: 240px;" /></a>In Château-Salins is het qua overnachtings- mogelijkheden niet beter gesteld. De camping en gîte zijn gesloten en we belanden middenin het dorp in het enige hotelletje pal naast de kerk. En elk uur worden we verblijdt met het geluid van de klokken, tot groot vermaak van Bas. "Bim bam" zegt hij dan, met een vingertje in de lucht en een grote glimlach. Wat een lekker mannetje is het toch. De inrichting van de hotelkamers is zeker de moeite van het vermelden waard. Het lijkt wel of iemand met een beperkt budget naar de rommelmarkt is geweest en daar van alles heeft gekocht wat niét bij elkaar past. Maar juist dat, samen met de hartelijkheid van de gastheer en -vrouw zorgen voor een leuk sfeertje.<br />
<br />
<div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAEnTR1QmLvxgaFVqjpZS96aXCAwxSMnR8FUP1SQ1IByn6Pjh-R2thagOnDDZ2pjlqNNl_lk20yu6cOqiTnizG-muq-WSu_zEpFLjJxMWlgugaLNVhfSX8VUu0rDkOVeIup4m1aiqZgORb/s1600/Landschap.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5500059779350197570" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAEnTR1QmLvxgaFVqjpZS96aXCAwxSMnR8FUP1SQ1IByn6Pjh-R2thagOnDDZ2pjlqNNl_lk20yu6cOqiTnizG-muq-WSu_zEpFLjJxMWlgugaLNVhfSX8VUu0rDkOVeIup4m1aiqZgORb/s320/Landschap.JPG" style="cursor: hand; float: right; height: 240px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 320px;" /></a>Aangezien er behoorlijk wat regen wordt voorspeld, besluiten we een dagje langer in het hotel in Château-Salins te blijven. Alleen mijn ouders houden het voor gezien. Die hebben nu bijna vier weken met ons meegereisd, maar de koek is nu op. De vermoeidheid en de pijn in haar rug worden mijn moeder nu toch iets teveel. Ze besluiten terug naar Nederland terug te rijden. Jammer, maar toch fijn dat ze zo'n tijd intensief met ons en vooral ook Bas mee hebben kunnen maken. We mogen de laatste weken dus weer met ons drietjes verder.<br />
<br />
<div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBDVi0ph4wn_M-zJSBdCsakUFIitmvFpPw1vM44UUZE3rIjt2OUefksNs0s6idq3eQm8NCxkPlVAy4catlTAM0mmphi7jzk76btVqv_Y7MS1MrnD9xwMcybjfcvC_ac2MUrM97zzG7p2Xr/s1600/Luneville.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5500060104773285490" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBDVi0ph4wn_M-zJSBdCsakUFIitmvFpPw1vM44UUZE3rIjt2OUefksNs0s6idq3eQm8NCxkPlVAy4catlTAM0mmphi7jzk76btVqv_Y7MS1MrnD9xwMcybjfcvC_ac2MUrM97zzG7p2Xr/s320/Luneville.JPG" style="cursor: hand; float: left; height: 240px; margin: 0px 10px 10px 0px; width: 320px;" /></a>Ondertussen zitten we middenin Lotharingen. De dorpjes stellen nog steeds niet veel voor. Vaak alleen een brede straat met aan weerszijden bijna gelijke huizen. Grauw en grijs voeren hier de boventoon. Maar het is wel goed te beseffen dat hier in de eerste wereldoorlog zwaar gevochten is, waarbij tienduizenden jonge mensen gesneuveld zijn. Voor het land betekende dit bijna 100% vernietiging van alles wat boven de grond uitstak. In letterlijk ieder dorp hier is een gedenkteken terug te vinden voor de "Nos enfants morts", met een trots wapperende Franse vlag.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNQxDKutg_F2Yp5cNh44VbQrFy7A5U2T8ebNkO_fTyELITbc49JH9-HMehTVqf_tb23b8cFL_P9SK6lZzb97dh9Qq8HM19q-65lumKFeRFjNVhKPNGjd7Zt_bDtduBfenYtMFdjacdVE7Z/s1600/BasjeGeitjes.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5500060405664612146" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNQxDKutg_F2Yp5cNh44VbQrFy7A5U2T8ebNkO_fTyELITbc49JH9-HMehTVqf_tb23b8cFL_P9SK6lZzb97dh9Qq8HM19q-65lumKFeRFjNVhKPNGjd7Zt_bDtduBfenYtMFdjacdVE7Z/s320/BasjeGeitjes.JPG" style="cursor: hand; float: right; height: 240px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 320px;" /></a>Onder de rook van vier enorme koeltorens van de kerncentrale zitten we nu bij Thionville op een gezellige camping. Vooral Bas geniet met volle teugen: Er is een grote speeltuin en bij de receptie lopen twee geiten los om de gasten te verwelkomen. En gelukkig hebben ze hier twee wasmachines én een droger zodat de opgestapelde was van de afgelopen dagen kan worden gedaan. Het duurt nog maar even of we houden Frankrijk voor gezien. Nog één etappe en dan zitten we vlakbij Trier aan de Moezel in Duitsland schnitzels te eten die mijn vader dus misloopt...<br />
<br />
Bis nächste mal </div></div></div></div>Jacquelinehttp://www.blogger.com/profile/05420663171676230254noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-26974143609622393362010-07-26T17:16:00.005+02:002010-07-26T17:21:22.674+02:00Pompie<div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_D-tCyteb3DjXvRuLhIwBuy2GdW3GvdKK1v03_KfdDYuux9s5qVPDiSXs63H5oCiftIar-Co_F9aONsKhuvuHT4Y1T4HX4o2ea30G8D2G3h3rzqqP8Zh6TGKbEIy913MbSvn4gHYiS5w/s1600/BasjePompen.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498234641083556082" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_D-tCyteb3DjXvRuLhIwBuy2GdW3GvdKK1v03_KfdDYuux9s5qVPDiSXs63H5oCiftIar-Co_F9aONsKhuvuHT4Y1T4HX4o2ea30G8D2G3h3rzqqP8Zh6TGKbEIy913MbSvn4gHYiS5w/s320/BasjePompen.JPG" border="0" /></a>Hallo, hier ben ik weer. Mamma moet altijd auto rijden. En Pappa moet altijd fietsen. Soms moet Pappa poetsen aan zijn fiets. Dan moet hij vegen met een doekje. En druppelen met een flesje. Het liefste sta ik daar met mijn neus bovenop. Maar ik mag er nooit aankomen van Pappa. En toen ik het pas toch deed, had ik hele zwarte vingers. Gelukkig heeft Mamma het toen weer schoongemaakt. Als Pappa pompie moet doen dan mag ik helpen. Het gaat wel heel zwaar, maar ik kan het al heel goed. En later als ik groot ben ga ik met Pappa mee fietsen!<br /><br /><div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEj-6HuVDjIT7FmPosxUlekS-KRzEIFKkxhtIOAQWpstS-_D-5ebIOc-hqIEwBXMgfj2KBB5EIX6SkAmSPKEQtRlBm_BcctGxA_m8ROUTYPupvbAZoOnwLz2RXMzA41B50h4I_pBJbrBU/s1600/BasBadje.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498234886239313826" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEj-6HuVDjIT7FmPosxUlekS-KRzEIFKkxhtIOAQWpstS-_D-5ebIOc-hqIEwBXMgfj2KBB5EIX6SkAmSPKEQtRlBm_BcctGxA_m8ROUTYPupvbAZoOnwLz2RXMzA41B50h4I_pBJbrBU/s320/BasBadje.JPG" border="0" /></a>Als het heel warm is, doet Mamma wel eens badje maken. Dan gaat ze eerst een plastic ding pakken. En dan moet ze blazen. Heel hard. En dan gaat Pappa altijd water halen. Ik heb al heel veel speelgoed voor in mijn badje. Een emmertje. En balletjes. En ook een gietertje. Die vul ik dan met water en gooi ik over Oma haar voeten heen. Ze moet dan altijd heel hard gillen. Dat is leuk. En het mooiste is als ik van de Pappa- of Mamma-glijbaan af mag. Eerst op schoot en dan hoepsakee zo mijn badje in!<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHQ7krhLchtRqjZLuq0SPBt6YnsYb2q4uRFXeCHlbvMNvCbxzN0otEx7xQYYtuTckf5sImGxof7olUEnOt0YpQc233s2eyeU7bKJ72geCaeWEHREOiKgc_5zbp0v19fCp7l4WfgX3F_VA/s1600/SpeelgoedKijken.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498235010952480834" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHQ7krhLchtRqjZLuq0SPBt6YnsYb2q4uRFXeCHlbvMNvCbxzN0otEx7xQYYtuTckf5sImGxof7olUEnOt0YpQc233s2eyeU7bKJ72geCaeWEHREOiKgc_5zbp0v19fCp7l4WfgX3F_VA/s320/SpeelgoedKijken.JPG" border="0" /></a>Pas waren er andere kindjes om mee te spelen. Kyra en Nieké. En Matthijs en Sjoerd. Dat was heel gezellig. We gingen fijn voetballen. En spelen in de speeltuin. Vaak ging Oma dan ook mee. Die houdt ook van speeltuinen volgens mij. Kyra en Nieké hebben heel mooi speelgoed. Daar mocht ik lekker mee spelen. Bij Kyra en Nieké in de caravan hebben ze een speciaal luikje voor het speelgoed. Gelukkig mocht ik daar ook in kijken. En het mooiste waren toch wel de fietsjes. Daar heb ik de hele tijd mee gespeeld. Alleen kon ik nét niet goed met mijn voeten bij de trappers...<br /><br />Doei doei</div></div></div>Basjehttp://www.blogger.com/profile/12327763665801141304noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-6293921495575565722010-07-23T22:55:00.000+02:002010-07-23T22:55:08.329+02:00Mijlpaaltje<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5eXvnAZAppuDYdj0hJxxbtuyd4i-DDmSaxBegMpINEqNrSwmvN4sn4mS6APTdllEp3KN_rpUX0yb7LuVECT3qrG8gtLxeAeT7AzVJayedLOy6Zf_mOFEaJgK1kc9uYGBI38UbfcT7__Y/s1600/Poligny.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" hw="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5eXvnAZAppuDYdj0hJxxbtuyd4i-DDmSaxBegMpINEqNrSwmvN4sn4mS6APTdllEp3KN_rpUX0yb7LuVECT3qrG8gtLxeAeT7AzVJayedLOy6Zf_mOFEaJgK1kc9uYGBI38UbfcT7__Y/s320/Poligny.JPG" /></a></div>Onze vrienden Frits en Ellen met de kinderen blijken al erg dicht bij ons in de buurt te kamperen. Op maandag komen ze 's ochtends bijtijds naar ons toe. Ellen rijdt de caravan naar de volgende camping, terwijl Frits mij een dag gaat vergezellen met fietsen. En het leuke is: Met Frits erbij weet je dat er altijd iets gaat gebeuren, maar je weet nooit wat. Hij heeft zijn mountainbike meegenomen en maakt voordat we gaan rijden de legendarische opmerking "Deze fiets heb ik al vijf jaar en ik heb er nog nooit iets mee gehad!". Nou, dan weet je eigenlijk al genoeg natuurlijk, maar ik zal jullie de rest van het verhaal niet onthouden...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimoBxnfmJ8MRhzJnsfTDYb8fs1AXt32V0h7VBFQcFxOqM4H4zOnws12YwIRuAtE5nWc8GfiTtqdcCw_2nMlZeXHGJa8_TlJwtfvTen-fdGN2tNVHj5xKpKcPNUvNV2oUBEhYdez-ewado/s1600/Frits.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" hw="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimoBxnfmJ8MRhzJnsfTDYb8fs1AXt32V0h7VBFQcFxOqM4H4zOnws12YwIRuAtE5nWc8GfiTtqdcCw_2nMlZeXHGJa8_TlJwtfvTen-fdGN2tNVHj5xKpKcPNUvNV2oUBEhYdez-ewado/s320/Frits.JPG" /></a></div>Na een kilometer of twee na het vertrek kunnen we al van de fiets. Frits heeft andere banden gemonteerd, maar deze blijken niet helemaal goed te passen, waardoor hij enigzins eironde banden heeft. Hij laat zijn achterband leeglopen om de buitenband goed te zetten, maar als hij deze wil oppompen blijkt zijn fietspompje niet op het (auto)ventiel van zijn binnenband te passen. Gelukkig heeft mijn Lientje een vooruitziende blik gehad en is iets later als ons vertrokken om te kunnen helpen indien nodig. Ze rijdt met het achterwiel naar de garage een paar kilometer terug, maar die blijkt dicht te zijn op maandagochtend. Maar we hebben nog een troef achter de hand: Als het goed is hebben we ergens ver achterin het karretje een verloopnippel voor het ventiel zodat de band kan worden opgepompt. Na een zoekactie van ruim twintig minuten wordt het kleinnood opgeduikeld en kunnen we met een uur vertraging verder.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5FfzQaT-MhoNXCJushcBNb_mM6TwpBS3CkBXf4PlzcfzGv82d5gOB7OBXopgz1_1dQE7CexelZd9zaT9atKpZupYu1Du-gq6H4d_vk_1pQpTDeYc0jrFS2QfDqO7-QUn5XOZYQ__vyh4/s1600/AanTafel.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" hw="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5FfzQaT-MhoNXCJushcBNb_mM6TwpBS3CkBXf4PlzcfzGv82d5gOB7OBXopgz1_1dQE7CexelZd9zaT9atKpZupYu1Du-gq6H4d_vk_1pQpTDeYc0jrFS2QfDqO7-QUn5XOZYQ__vyh4/s320/AanTafel.JPG" /></a></div>Na een kleine vijfentwintig kilometer hebben we euvel twee: De voorderailleur begeeft het. Het schakelen naar een ander tandwiel moet indien nodig handmatig gebeuren. Tot overmaat van ramp blijkt de achterderailleur door te trappen als hij veel kracht op zijn pedalen zet. Tien kilometer voor de camping wordt hem dat fataal. Hij wil nog even aanzetten op een klimmetje, maar daarbij slaat zijn stuur dubbel waardoor hij met een smak op het asfalt klapt. Maar Frits laat zich niet kennen en stapt met enig gekreun toch weer op de fiets om zijn weg te vervolgen. En na 75 kilometer komen we moe maar voldaan op de camping in Quingey aan. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHolgZtsrJJu5hqvmAIk6qMI2-VfS7O4WDex2ZU_WTL3b-bPQk5qbk7FZOSLV33-IGBsomhASihAZNRWfa8lw5_YgLPZ6h9dWE2Ef_P0UNTD6dLQg3TokCais5u9q6KhI9VJEGXcW7fFk/s1600/Druipsteen.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" hw="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHolgZtsrJJu5hqvmAIk6qMI2-VfS7O4WDex2ZU_WTL3b-bPQk5qbk7FZOSLV33-IGBsomhASihAZNRWfa8lw5_YgLPZ6h9dWE2Ef_P0UNTD6dLQg3TokCais5u9q6KhI9VJEGXcW7fFk/s320/Druipsteen.JPG" /></a></div>Op de camping zijn niet alleen Ellen, mijn schoonouders en Jacqueline gearriveerd. Ook de broer van Ellen met vrouw en kinderen heeft zich bij ons aangesloten waardoor we met een lekker grote club zijn. Een paradijs voor Basje met andere kinderen en ander speelgoed om zich heen. De rosé smaakt goed 's avonds en we testen de akoestiek van het washok door luidkeels Hollandse hits te galmen, wat af en toe vreemde blikken oplevert van de mensen die langslopen. De mooie druipsteengrotten die we bezoeken zijn met een constante temperatuur van 13 graden Celsius een welkome afwisseling met het warme weer van de afgelopen dagen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieirnZdIZE29ADthbxBwY-dUb2wyM_usYYMH2cQhglyk6Whgcc2Ozio6FTyxJRaEQtg5QuODW-D4gOcRrGCmVuxdw7DoHyLGDUEmz8PavphKrRUKUIdr_3c8B77DvIcgiQVtomCOeW6X4/s1600/Onderweg.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" hw="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieirnZdIZE29ADthbxBwY-dUb2wyM_usYYMH2cQhglyk6Whgcc2Ozio6FTyxJRaEQtg5QuODW-D4gOcRrGCmVuxdw7DoHyLGDUEmz8PavphKrRUKUIdr_3c8B77DvIcgiQVtomCOeW6X4/s320/Onderweg.JPG" /></a></div>Op donderdag nemen we afscheid van elkaar en vervolgen wij onze weg in noordelijke richting. Bij Marnay bereiken we toch wel een mijlpaaltje. Daar beginnen we aan het laatste van acht fietsboekjes. Ondertussen hebben we er ruim 2500 kilometer opzitten en als het goed is zijn we over drie weken thuis, wat toch wel een raar idee is. In de afgelopen weken zijn we elk gevoel voor tijd kwijtgeraakt. Vaak moeten we al nadenken over welke dag van de week het is. Maar het bevalt ons nog zo goed dat we nog maar niet teveel nadenken over het geregelde leven waar we over een tijdje waarschijnlijk al weer aan gewend zijn.<br />
<br />
Fritsige groetenWimhttp://www.blogger.com/profile/00989970691571964971noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-69425500774932320602010-07-18T16:29:00.017+02:002010-07-18T16:48:30.571+02:00Franse humor<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx6K12VXQsE41nJBlH15PyMZTzIWG9kAt_NACD_LolvQfVGqtyYv9xi2ETaSI3wMzQYDFK2Q-ZE27vq_g251da2PGFw4YlAFRC0dEZlEyGZ6izU4a3lIaHYGnMgt0zV6kK8XX3kinHplQW/s1600/UitzichtMeer.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5495253746261645346" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx6K12VXQsE41nJBlH15PyMZTzIWG9kAt_NACD_LolvQfVGqtyYv9xi2ETaSI3wMzQYDFK2Q-ZE27vq_g251da2PGFw4YlAFRC0dEZlEyGZ6izU4a3lIaHYGnMgt0zV6kK8XX3kinHplQW/s320/UitzichtMeer.JPG" border="0" /></a> <div>Vanuit Poncin vervolgen we onze route en volgen tientallen kilometers het riviertje de Ain stroomopwaarts. Op diverse plaatsen zijn dammen aangelegd met een bijbehorende electriciteitscentrale. De grootste en meest imposante is de Barrage de Vouglans, met daarachter het op één na grootste stuwmeer van Frankrijk. Op zich wel een beetje dubbel: Het mooie uitzicht van vele kilometers ver over het meer is mogelijk gemaakt door de betonnen constructie van meer dan 100 meter hoogte en de talloze hoogspanningsmasten en -kabels die het landschap ontsieren.<br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs-AginTI6MUZ9uW_ByGJcohzi-ln6Po31bnsnul0gKcF0jbrdpAJkv7cjdhytcsBEUctZv1ZE4jsmBnGCMj16iihaRUy_R0Db2jGiWLPh05IP9unKk4hWNiQ3UaR5Ir9scC3TP5aKdMWF/s1600/KruisOpKruising.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5495254039868683506" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs-AginTI6MUZ9uW_ByGJcohzi-ln6Po31bnsnul0gKcF0jbrdpAJkv7cjdhytcsBEUctZv1ZE4jsmBnGCMj16iihaRUy_R0Db2jGiWLPh05IP9unKk4hWNiQ3UaR5Ir9scC3TP5aKdMWF/s320/KruisOpKruising.JPG" border="0" /></a>In principe volg ik waar mogelijk Wim zijn fietsroute. Die heeft vaak de leuke kleine weggetjes die toch een stuk aantrekkelijker zijn dan de grotere B-wegen die mijn navigatie over het algemeen uitzoekt. Maar op de route langs de Ain let ik even niet op en wijk ik van de route af. Niets aan de hand op zich: Bij het eerstvolgende plaatsje kan ik via een andere weg weer terugsteken. Maar de weg blijkt een onverhard keienpad te zijn, met enorme hobbels en kuilen. Ik begin mij langzaam wat zorgen te maken, want als hier iets gebeurt kom ik er zonder hulp met geen mogelijkheid meer uit. Maar aan de andere kant moet ik lachen, want mijn ouders rijden achter mij aan en ik zou graag eens even meeluisteren naar het plat-haagse commentaar wat ze nu leveren. Gelukkig komt na een kilometer of vier een einde aan het gestuiter.<br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy-2txIrAMepqc3zTpBsTTndb_GSfd0YbR-AgY5dUEZ34cJIXZDWXGp3plx9dfiK84Bvh0ufoq9fC767QyitHdqNrXK5dwmlLWHkjgVd70spArO48Nklg30pFJUzXqdYz7CCGd7O3QZJiv/s1600/BasjeMetKindje.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5495254230859411826" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy-2txIrAMepqc3zTpBsTTndb_GSfd0YbR-AgY5dUEZ34cJIXZDWXGp3plx9dfiK84Bvh0ufoq9fC767QyitHdqNrXK5dwmlLWHkjgVd70spArO48Nklg30pFJUzXqdYz7CCGd7O3QZJiv/s320/BasjeMetKindje.JPG" border="0" /></a>Na het tanken, anderhalve kilometer voor de volgende camping in Mesnois, stopt ineens mijn karretje met pruttelen en is met geen mogelijkheid meer aan de praat te krijgen. Als ik de contactsleutel omdraai hoor de startmotor aanslaan, maar daarna houdt het gewoon op, er is geen leven meer in te krijgen. Maar wat nu? Mijn karretje heuvelop terugduwen naar de garage is ook niet echt een optie. Na enig logisch nadenken kom ik tot de conclusie dat het mogelijk de bougie is die vuil is en niet vonkt, waardoor er geen ontsteking plaatvindt. Gelukkig doet mijn pa nog een rondje om de auto en ziet dat de bougiekabel loshangt, waarschijnlijk door het gehobbel op de alternatieve route eerder die dag. En inderdaad, na het terugzetten van de bougiekabel is het gewoon weer starten en rijden. Volgens mij heeft iemand een biertje verdiend!<br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVlW1ISWQXc_8_bWMmE9T_IQYNP0VeFhJ9_7Q7NMlTyVjTOYfuoQbAJwNr53ryg8eSMAVg_Y2n5zGSdaV83mmAL2iBkYgsEiWjdleUovLd-iW-7SvLOGbVZ6zgMVBLSlnEP-sz8RkS5Qrx/s1600/Weersteen.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5495254510716059970" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVlW1ISWQXc_8_bWMmE9T_IQYNP0VeFhJ9_7Q7NMlTyVjTOYfuoQbAJwNr53ryg8eSMAVg_Y2n5zGSdaV83mmAL2iBkYgsEiWjdleUovLd-iW-7SvLOGbVZ6zgMVBLSlnEP-sz8RkS5Qrx/s320/Weersteen.JPG" border="0" /></a>Op elke camping waar we komen hangt over het algemeen bij de receptie een A4-tje met de weersvoorspelling van de komende dagen. Maar we hebben hier in Frankrijk eerder een mooie variant gezien.<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />Geen A4-tje of lokale Piet Paulusma, maar een platte steen die aan een ketting hangt en het weer kan voorspellen. En er hangt de volgende uitleg bij:<br /><br />- De steen is nat: <em>Regen</em><br />- De steen is droog: <em>Geen regen</em><br />- Schaduw onder de steen: <em>Zonneschijn</em><br />- De steen is wit bovenop: <em>Sneeuw</em><br />- De steen is niet te zien: <em>Mist</em><br />- De steen beweegt: <em>Winderig</em><br />- De steen gaat op en neer: <em>Aardbeving</em><br />- De steen ligt op de grond: <em>Tornado</em><br />- U ziet twee stenen: <em>Stoppen met drinken</em><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOQ3yLLVBFhV59wtsdh1OMgtWqyngVpnFKRpmy4nHcwqk_X0Jclz3Avc8-ne8VnRQtFsiNPtr2wbe2aViUvFQJyir2GP4xYBGl5pupxmuPtqcfign18QKz1QDZrgoxd2COIp-KGyt9y3IZ/s1600/Clerveaux.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5495254747211958322" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOQ3yLLVBFhV59wtsdh1OMgtWqyngVpnFKRpmy4nHcwqk_X0Jclz3Avc8-ne8VnRQtFsiNPtr2wbe2aViUvFQJyir2GP4xYBGl5pupxmuPtqcfign18QKz1QDZrgoxd2COIp-KGyt9y3IZ/s320/Clerveaux.JPG" border="0" /></a>Ondertussen zijn we in de Jura aangekomen, ongeveer op de hoogte van Zwitserland. We zitten in het merengebied en overal waar je kijkt is het hier glooiend en groen. Klaarblijkelijk is het ook voor Nederlanders een aantrekkelijk vakantiegebied gezien het aantal Nederlandse kentekens dat we tegenkomen. Frits en Ellen, goede vrienden van ons, gaan ons vanaf hier een paar dagen vergezellen. Leuk voor iedereen, want Bas heeft in Nieké en Kyra twee speelkameraadjes. Voor Wim, want als het goed is gaat Frits een dag mee fietsen. En natuurlijk ook voor mij, ik kan lekker bijpraten met Ellen!<br /><br />Hobbelige groeten</div></div></div></div>Jacquelinehttp://www.blogger.com/profile/05420663171676230254noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-7618091825104445682010-07-15T16:11:00.005+02:002010-07-15T16:17:39.112+02:00Frunniken<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3ve2HK0QzS35f1uTBuqdnJVs6CFmb4bQSro5wBrsjp5lnSKf77vDeWvtFuim3UUbyahyphenhyphenERdSIa0S6GFa5elYMse5G8vc271YGLYx-PtbxEBT1-Fgu61mxnEDX2UW0ltJRcNZ1BP5KDq0/s1600/Fastfood.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5494136299835392994" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3ve2HK0QzS35f1uTBuqdnJVs6CFmb4bQSro5wBrsjp5lnSKf77vDeWvtFuim3UUbyahyphenhyphenERdSIa0S6GFa5elYMse5G8vc271YGLYx-PtbxEBT1-Fgu61mxnEDX2UW0ltJRcNZ1BP5KDq0/s320/Fastfood.JPG" border="0" /></a>Hallo, daar ben ik weer. Vaak kookt Pappa 's avonds op zijn kookie, maar daar mag ik nooit aanzitten. Dan wordt Pappa boos. "Dat is au!" zegt hij dan. Maar ik geloof het niet helemaal. Want pas toen ik er stiekem aanzat deed het helemaal geen zeer. En af en toe is het feest. Dan gaan we eten waar ik frietjes, kipdingen en een speelgoedje krijg. Daar hebben ze allemaal gekleurde stoeltjes. En er zijn dan allemaal andere kindjes. En veel dikke mensen. De ijsjes zijn er lekker zacht, dat is fijn. Het mooiste is de speeltuin. Dan gaat Mamma meestal mee, dat is leuk. Lekker klimmen, klauteren en springen. Maar ze bleef de laatste keer wel hangen in de glijbaan...<br /><br /><div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWpoK55o0tyWCZtb4jrZ-hGn4RnuZaL6zZj9BS7ANAoYGpjzQ7GzJkOwBJ2ycKLw_qrotdXp5qo9oiuOoX9RebAyA7KVrHBw_kX27MSK_4s-QXGXKmkjOmoHEHIofSPXvGVWq8Fpk6T3s/s1600/Bedje.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5494136502951888050" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWpoK55o0tyWCZtb4jrZ-hGn4RnuZaL6zZj9BS7ANAoYGpjzQ7GzJkOwBJ2ycKLw_qrotdXp5qo9oiuOoX9RebAyA7KVrHBw_kX27MSK_4s-QXGXKmkjOmoHEHIofSPXvGVWq8Fpk6T3s/s320/Bedje.JPG" border="0" /></a>'s Ochtends ga ik altijd lekker spelen, maar in de loop van de middag word ik meestal een beetje moe. Soms zo moe dat tijdens het eten mijn hoofdje al begint om te vallen. Dan gooit Pappa of Mamma mij op m'n zijkant om te gaan slapen. Daarna word ik in de tent in mijn bedje gelegd. Alleen de laatste dagen is het een beetje erg warm in de tent. En daarom zetten Pappa en Mamma mijn bedje lekker buiten in de schaduw. Vaak doet Mamma er ook nog een groen netje overheen. "Tegen de beestjes" zegt ze dan. Maar ik vind beestjes juist gezellig!<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhePVT3Fvf7cdNrRIe8Hi5bcKOqbZQ6VTVddXGQS2zopPdojmh_YtZ6814RiNgfuzDoML6_yb2EjZEpxXc170pLv_LwfmzTOdjVEuEi5PxzKc4birEPK9ejZZx4ycAbnOhVCQIUsQviSjw/s1600/Kapper.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5494136625952922962" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhePVT3Fvf7cdNrRIe8Hi5bcKOqbZQ6VTVddXGQS2zopPdojmh_YtZ6814RiNgfuzDoML6_yb2EjZEpxXc170pLv_LwfmzTOdjVEuEi5PxzKc4birEPK9ejZZx4ycAbnOhVCQIUsQviSjw/s320/Kapper.JPG" border="0" /></a>Pappa en Mamma vonden dat mijn haren te lang werden. Ik vond het zelf wel stoer staan. Maar er moest een beetje af. Bij de kapper. Er was weer zo'n aardige juffrouw met een schaar. Ik ben heel stil blijven zitten toen ze aan mijn hoofd ging frunniken. Oma vond het ook wel spannend volgens mij. Die stond er met haar neus bovenop. Maar achteraf zei ze wel dat ik er heel mooi uitzag. Ik was even bang dat de meisjes mij niet meer leuk zouden vinden. Maar 's avonds op het feest werd ik weer spontaan gekust door een meisje. Dus het knippen zal wel goed gelukt zijn!<br /><br />Gekrulde groeten</div></div>Basjehttp://www.blogger.com/profile/12327763665801141304noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-82339465318474514272010-07-14T19:37:00.005+02:002010-07-14T19:58:04.289+02:00Vuurwerk<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDPXdUyArZvcpO-mDUjaHMDh-frKxHZEdy9gxwhthsi3Jq0b0nSct_jR90LPWcjmFRKrDWAuAAZv0Ha18YVJNCNZvuwQaW53zWokj5MAmBDk2Hzw6vOGoMJqK0j3aHrDwZl3_p2YRmMjo/s1600/Abdij.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" rw="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDPXdUyArZvcpO-mDUjaHMDh-frKxHZEdy9gxwhthsi3Jq0b0nSct_jR90LPWcjmFRKrDWAuAAZv0Ha18YVJNCNZvuwQaW53zWokj5MAmBDk2Hzw6vOGoMJqK0j3aHrDwZl3_p2YRmMjo/s320/Abdij.JPG" /></a></div>Op één van de rustdagen bezoeken we op aanraden van de eigenaresse van de camping het middeleeuwse pelgrimsdorpje Saint-Antoine d'Abbaye. Blikvanger is, zoals de naam al doet vermoeden, de abdij. Deze wordt gezien als één van de hoogtepunten van gotische architectuur in deze regio. Aan de buitenkant behoorlijk uitbundig, maar van binnen soberder ingericht zonder al te veel opsmuk. Op verschillende wanden zijn nog restanten van fresco's te zien en er is een aardige verzameling van allerlei relikwieën te bekijken. Maar ook de rest van het plaatsje is de moeite waard. Helaas voor ons zijn we een week te vroeg voor het jaarlijkse middeleeuwse feest.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicLhsEFVAitY6tKh9b53SVCXID854Zhu-x1-gcg5mg782dxvvw4dSx-4-Oh7Run0LGvk7hVktx_cF4s6e_il-JPzeZvYabfDx_FgpRtfsW_5YibiO0WLEGdOhGdjjj8yJeQgZVUqZY4gY/s1600/VoetbalKijken.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" rw="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicLhsEFVAitY6tKh9b53SVCXID854Zhu-x1-gcg5mg782dxvvw4dSx-4-Oh7Run0LGvk7hVktx_cF4s6e_il-JPzeZvYabfDx_FgpRtfsW_5YibiO0WLEGdOhGdjjj8yJeQgZVUqZY4gY/s320/VoetbalKijken.JPG" /></a></div>Op zondagavond zit ik met mijn schoonpa verwachtingsvol voor de buis voor dé voetbalwedstrijd van het Nederlands elftal. En we zijn niet alleen. Zo'n beetje iedere Hollander op de camping heeft zich verzameld in het snikhete hokje. Enkele enthousiastelingen zijn zelfs in het oranje en met vuvuzela. En tja, wat moet je er verder nog van zeggen. Slechte wedstrijd, slechte scheids en een onfortuinlijke afloop. Het meest irritant was nog een Nederlandse dame achter ons die de gehele wedstrijd ongevraagd van ondeskundig commentaar voorzag. Nu zul je mij niet snel horen zeggen dat vrouwen geen verstand van voetbal hebben, maar deze dame zorgt er voor dat dit vooroordeel nog wel even blijft bestaan.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6Bse2Jq-B3EqXFu4wmCw_s9CQWk5D1Kd0iISgE9NF9UNIwNnBfzW7iL9u6Vz22EMsIyeRznZG7ilWNs2uV7r0WKfPQAz0-Wd9C0oZ4Gf8naoocY6FusJAC87z1NvD6Na-AmD95N_VFz8/s1600/PalaisIdeal.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" rw="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6Bse2Jq-B3EqXFu4wmCw_s9CQWk5D1Kd0iISgE9NF9UNIwNnBfzW7iL9u6Vz22EMsIyeRznZG7ilWNs2uV7r0WKfPQAz0-Wd9C0oZ4Gf8naoocY6FusJAC87z1NvD6Na-AmD95N_VFz8/s320/PalaisIdeal.JPG" /></a></div>Stel je voor: Je bent jarenlang postbode. En uit verveling fantaseer je tijdens je postrondes een paleis bij elkaar. En je besluit het te gaan bouwen ook. Dat is precies wat Ferdinand Cheval deed in Hauterives. Daar bouwde hij 33 jaar aan zijn Palais Idéal. Het is een imposant Gaudi-achtig bouwwerk van metselkalk en stenen geworden dat zijn gelijke niet kent. In zijn tijd werd hij gezien als de dorpsgek, maar uiteindelijk heeft hij toch erkenning voor zijn werk gekregen. Het Palais is uitgeroepen tot monument en een belangrijke toeristische trekpleister geworden. En wij gaan natuurlijk ook een kijkje nemen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLC_5j5SnMk5a0NvIEV5g79k4yiAR2p1xOx6KjJ1kxgEL66IdAL5TmTpyFYwrU6L9JQBbW3Nv3GkA06gcyhVMXXeZUzgm5qN_UfwDKaTCQyFD_XXTo6mO8DHi-66U7TIdkqF_jXS4Zu6Q/s1600/Borden.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" rw="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLC_5j5SnMk5a0NvIEV5g79k4yiAR2p1xOx6KjJ1kxgEL66IdAL5TmTpyFYwrU6L9JQBbW3Nv3GkA06gcyhVMXXeZUzgm5qN_UfwDKaTCQyFD_XXTo6mO8DHi-66U7TIdkqF_jXS4Zu6Q/s320/Borden.JPG" /></a></div>Als ik op maandag voor een café wat zit te drinken, word ik aangesproken door een Nederlandse dame op de fiets. Ze is op weg richting de Alpen om daar een aantal van de grote cols te gaan bedwingen en om vervolgens ook weer terug naar Nederland te fietsen. Een knappe prestatie, maar ik zou het op de manier zoals zij het doet niet kunnen. Zes weken helemaal alleen op pad, dus niemand om je verhalen mee te delen. En bijna alleen maar fietsen, dus ook amper tijd om te ontspannen en leuke dingen te bekijken. Laat mij dan maar lekker rondreizen samen met mijn Lientje en onze kleine Bas, dan heb ik het veel beter naar mijn zin.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfnZINQUnSKuNVqKrl7UT2eIbEhQLU0BCytDB0tk1uAYb3AW1acNaKE1SnHgPwxmAsecygxlSIfrVIaKMU9YD2i7rVy-Gt3C5QKf5d2cb6-l49YJ1gLzv-xDlvmz3EjMYDlfNNk2VWKxc/s1600/Kerkje.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" rw="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfnZINQUnSKuNVqKrl7UT2eIbEhQLU0BCytDB0tk1uAYb3AW1acNaKE1SnHgPwxmAsecygxlSIfrVIaKMU9YD2i7rVy-Gt3C5QKf5d2cb6-l49YJ1gLzv-xDlvmz3EjMYDlfNNk2VWKxc/s320/Kerkje.JPG" /></a></div>Het eerste gedeelte van het Rhônedal is qua landschap nog het best te vergelijken met de Ardennen. Het fietsen is een soort intervaltraining geworden met steile korte klimmetjes en afdalingen. Erg lastig om een beetje ritme te vinden, zeker met de hitte die ons nog steeds teistert. Rondom Lyon wordt het dan weer even vlakker en tegelijkertijd ook minder interessant met veel rechte wegen tussen het mais en de hoogspanningsmasten. En als het dan ook nog eens bewolkt is zoals gisteren, dan lijkt het allemaal nóg somberder. Voordeel is wel dat je bijna als vanzelf flink doortrapt met fietsen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8GjMJCDPJPvzc35KqX6Qf0wtx9VZ1ykoBd3UVW3ERiMN1pOTJKSwyg44OZ1YmpwX8MQvDaP2YnyvIYzaIhUtInIf63MngQal584m_q_CtPaCksjhfIQEK952dOGlqBORtqy3f0UQtqbc/s1600/Vuurwerk.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" rw="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8GjMJCDPJPvzc35KqX6Qf0wtx9VZ1ykoBd3UVW3ERiMN1pOTJKSwyg44OZ1YmpwX8MQvDaP2YnyvIYzaIhUtInIf63MngQal584m_q_CtPaCksjhfIQEK952dOGlqBORtqy3f0UQtqbc/s320/Vuurwerk.JPG" /></a></div>Op dit moment zitten we aan de rivier de Ain in Poncin op de gemeentecamping. Gisteravond hebben we een soiree-dansant gehad met muziek verzorgd door de plaatselijke synthesizerhelden Jean en Gaby. Geen hoogvliegers, maar ze weten de sfeer er aardig in te brengen. Vooral Bas krijgt er geen genoeg van en gaat met tegenzin om tien uur naar bed. Het vuurwerk om half elf, van tevoren door ons ingeschat op vijf rotjes en een vuurpijl, is verrassend mooi en uitgebreid. Om één uur 's nachts rollen we voldaan onze tenten in, in afwachting van de volgende hete dag.<br />
<br />
Knallende groetenWimhttp://www.blogger.com/profile/00989970691571964971noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-12703654782158180422010-07-09T17:03:00.008+02:002010-07-09T17:10:44.304+02:00Jarig<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5e4TYl84tDpHitBAfJtpNoWe3awsdf3YCxusUM9JufAlPpPKWlanDqURM60LH456nzBkROUfoCSB-M_Nr7PoB4y4UtNMnUTh45kGpGOGFqlhov9UwUMY8bqKBziR5wGkMGmT40KPq4b28/s1600/VaisonBrug.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5491922932711347858" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5e4TYl84tDpHitBAfJtpNoWe3awsdf3YCxusUM9JufAlPpPKWlanDqURM60LH456nzBkROUfoCSB-M_Nr7PoB4y4UtNMnUTh45kGpGOGFqlhov9UwUMY8bqKBziR5wGkMGmT40KPq4b28/s320/VaisonBrug.JPG" border="0" /></a>Vaison-la-Romaine is een toeristische attractie van formaat. Centraal ligt de gallo-romeinse brug die al bijna 2000 jaar met zijn 17 meter lange boog de Ouvèze overspant en een aantal heftige overstromingen heeft overleefd. Het heeft ook een middeleeuwse bovenstad die zich hoog boven de rivier bevindt met een imposant kasteel als blikvanger. De fraai gerestaureerde steegjes zijn steil en met een soort gladde grote kiezelstenen geplaveid. Vaison dankt zijn bijnaam 'la Romaine' aan de belangrijke Romeinse opgravingen die op twee locaties aan het begin van de vorige eeuw werden blootgelegd. En op dinsdag is er altijd een leuke markt, wat mij een vrolijk jurkje oplevert.<br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG028Tt8elSRO6iBYJozsTXHnywndv3NJONTBooBICx1GmOkf_VbzARipSGzA_eBZMzc4DzTBFELB3lghlK9dlWUlTwuTWdbz5s2ocUNbAnc7PtJXhpsifbN4z73ys2AxKQQWKC7BU7aeb/s1600/Kerkje.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5491923175373770434" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG028Tt8elSRO6iBYJozsTXHnywndv3NJONTBooBICx1GmOkf_VbzARipSGzA_eBZMzc4DzTBFELB3lghlK9dlWUlTwuTWdbz5s2ocUNbAnc7PtJXhpsifbN4z73ys2AxKQQWKC7BU7aeb/s320/Kerkje.JPG" border="0" /></a>Met mijn ouders toeren we nog lekker een dagje in de buurt van de Mont Ventoux en pakken een terrasje. We doen ook nog een poging het luchtbed van mijn vader te reanimeren. Na wat gepruts met water een zeepsop vinden een lek wat we gelukkig kunnen plakken. Maar de volgende nacht blijkt dat het luchtbed nog steeds langzaam leegloopt. Als hij met een grote knal ook nog door de bijbehorende stretcher heen zakt en buiten in een stoel moet slapen is de maat vol: Ze kopen een nieuwe! En je zou het niet geloven, maar ze hebben het nog steeds naar hun zin...<br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1iyvdxq4x7B1jiA1b2oUoBwFfbMriUR8nHyd8_9oepwR90zHoSC4f1HIn_CQCm5Z3LDftwnkkEQ0fe3OSUuI8OtkmY9UCifWlB4pdsGBiU-EpH7HyDXR5USw1cMOO1K6TI5yMNCOZaT8u/s1600/BallonnenTent.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5491923309098204466" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1iyvdxq4x7B1jiA1b2oUoBwFfbMriUR8nHyd8_9oepwR90zHoSC4f1HIn_CQCm5Z3LDftwnkkEQ0fe3OSUuI8OtkmY9UCifWlB4pdsGBiU-EpH7HyDXR5USw1cMOO1K6TI5yMNCOZaT8u/s320/BallonnenTent.JPG" border="0" /></a>Op de dag dat we uit Vaison-la-Romaine vertrekken ben ik jarig. 's Ochtends in de tent wordt ik al enthousiast toegezongen en bij 'hieperdepiep hoera' gooit Bas vrolijk zijn handjes in de lucht. Van Wim en Bas krijg ik symbolisch een litertje motorolie, voor nog vele veilige en gezellige kilometers met z'n drietjes. De mobiele telefoon piept vrolijk van de sms-jes met felicitaties. En als klap op de vuurpijl hangen er ook nog ballonnen aan de tent. Zo voel ik mij toch nog een beetje jarig in het verre Frankrijk. Maar lang kan ik er niet van genieten: De hele boel moet worden opgebroken, we gaan weer verder!<br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh35qtitbX6btamVDwbZl9DY3iQVRKtRlwD3KnDWyx6JkW5hF6b20fgijITskejy-hgVyMTEfps3cR8BpYUMUj41Q_pkK3l33Spk-1A3edfgGzEc6BXjsj96Nb8HFDdFxN7bMuCkBVzfKYx/s1600/Zonnebloemen.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5491923430584829970" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh35qtitbX6btamVDwbZl9DY3iQVRKtRlwD3KnDWyx6JkW5hF6b20fgijITskejy-hgVyMTEfps3cR8BpYUMUj41Q_pkK3l33Spk-1A3edfgGzEc6BXjsj96Nb8HFDdFxN7bMuCkBVzfKYx/s320/Zonnebloemen.JPG" border="0" /></a>Met de lipstickroze auto van mijn ouders in de achteruitkijkspiegel rij ik met Bas via kleine binnenweggetjes nog enkele tientallen kilometers in westelijke richting. Hier komen we ook de eerste velden met zonnebloemen tegen. We rijden ook door de wijngaarden van de Côte du Rhône, waar in de oogsttijd de tractoren met druiventrossen af en aan rijden. Door elke wijnboer wordt je via reclameborden uitgenodigd te komen proeven. Maar als we bij elke 'cave' zouden stoppen en een glaasje zouden nemen komen we niet ver vermoed ik...<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhECHR4NMIIumME4VHBDPwXcs7ee_CFQrkwnkGqnijjUW7dpIoJCOHIkLz9iiL5c7nezuG_x_p51AFV_ZINHeeETYkOYETdAyJpONpyf31xHhMSzuCjkUd82kuY3co9Icnpzb5cutGEcAdH/s1600/Ontbijt.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5491923574553014498" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhECHR4NMIIumME4VHBDPwXcs7ee_CFQrkwnkGqnijjUW7dpIoJCOHIkLz9iiL5c7nezuG_x_p51AFV_ZINHeeETYkOYETdAyJpONpyf31xHhMSzuCjkUd82kuY3co9Icnpzb5cutGEcAdH/s320/Ontbijt.JPG" border="0" /></a>Na een warme hotelovernachting in een dorpje met de mooie naam La Begude de Mazenc ontbijten we 's ochtends in het plaatselijke park met knapperend verse baguettes en croissants. We verkassen vandaag een kleine honderd kilometer door een golvend landschap. Dat is met een temperatuur die is opgelopen tot ruim 35 graden geen pretje meer, vooral voor Wim niet op de fiets. Maar door langzaam aan te doen en de nodige tussenstops in te lassen komen we toch in St. Donat-sur-l'Herbasse aan. Met klotsende oksels, dat wel. En gelukkig voor Wim en mijn vader kan de finale van het WK voetbal op deze camping in breedbeeld worden bewonderd!<br /><br />Snikhete groeten</div></div></div>Jacquelinehttp://www.blogger.com/profile/05420663171676230254noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-17989325212578108482010-07-06T21:05:00.007+02:002010-07-06T21:18:33.551+02:00Wakker worden<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVXxo2IsGh4wCMrfcngIpwY_c3r_k6UY4Gze5eK58APy5NWu5rTGjQj0oYPfqV5p5nTVGe1vrzGAzYXB-eWBdIb_8HgcaM9hwTfxKVIIBgBITu74M_N70rte9ERVpWvto7RH_rRuWl3Co/s1600/OmaIjsje.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5490871998404825778" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVXxo2IsGh4wCMrfcngIpwY_c3r_k6UY4Gze5eK58APy5NWu5rTGjQj0oYPfqV5p5nTVGe1vrzGAzYXB-eWBdIb_8HgcaM9hwTfxKVIIBgBITu74M_N70rte9ERVpWvto7RH_rRuWl3Co/s320/OmaIjsje.JPG" border="0" /></a> <div>Hallo, hier ben ik weer. Ik heb heel veel mooi speelgoed. Een tractor. En een loopauto. En een voetbal. Maar nu is mijn grootste stuk speelgoed er weer. Oma! Het is nu heel warm hier. Zo warm, dat we soms een ijsje mogen eten. En pas mocht ik dat met m'n oma doen. Aan de buitenkant zat lekkere choco. En aan de binnenkant was het lekker zacht. Alleen de choco werd zacht in mijn handjes. En toen werden ze bruin. En ook mijn gezicht werd bruin. Maar het was wel lekker. Alleen dat stokje op het laatst was niet lekker. En oma maar lachen...<br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmFMvdZ5sWbARUv1Q07QCjOPzhmKWmZVFLirOFpuvlnpRWHNyPBazRB1dkvJ7P_vpY-D21qfq-Sio-jqcvAWA64rB0yCi446j4qQ1GWlX2gO9NKeDIqgLMvZCkO5e9NUZcxK1xzs16YrY/s1600/Leesboekje.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5490872167747489666" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmFMvdZ5sWbARUv1Q07QCjOPzhmKWmZVFLirOFpuvlnpRWHNyPBazRB1dkvJ7P_vpY-D21qfq-Sio-jqcvAWA64rB0yCi446j4qQ1GWlX2gO9NKeDIqgLMvZCkO5e9NUZcxK1xzs16YrY/s320/Leesboekje.JPG" border="0" /></a>Ik kan steeds beter woordjes zeggen. Babbelen noemen Pappa en Mamma dat. En als Pappa en Mamma iets voorzeggen, dan probeer ik het na te zeggen. Dat is soms wel een beetje lastig. Sommige letters kan ik nog niet zo goed uitspreken, zoals de 'r'. Maar pappa en mamma vinden dat de meeste woordjes al heel goed gaan. Er zijn ook van die leuke boekjes die ik mag lezen. Daar staan dan plaatjes in. En dan moet ik zeggen wat het is. Van het moeilijkste boekje ken ik al bijna alle woordjes. Knap hè?<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn54hWgn_SQiIr3_UP08XzF6X-rnAL90RyRwfJ2J5u0K566I_xLS37RNfihj-XUVq4QewvwnAroGBQew0yngNMVo-fFjNDDA2wqiFyorWtjB_DUnQ3WOb9g-TBvRlWEkgBos7we86ZKWs/s1600/WakkerWorden.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5490872293468065794" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn54hWgn_SQiIr3_UP08XzF6X-rnAL90RyRwfJ2J5u0K566I_xLS37RNfihj-XUVq4QewvwnAroGBQew0yngNMVo-fFjNDDA2wqiFyorWtjB_DUnQ3WOb9g-TBvRlWEkgBos7we86ZKWs/s320/WakkerWorden.JPG" border="0" /></a>Pappa en Mamma zeggen wel dat ik wel een beetje laat naar bed ga hier. Maar half tien is toch niet zo'n rare tijd voor mijn leeftijd? Ik ben tenslotte al bijna twee! Ik kan namelijk al heel goed slapen 's nachts. En als ik dan 's ochtends wakker wordt, kijk ik altijd eerst over de rand van mijn bedje. En dan zie ik altijd Pappa en Mamma naast mij. Pappa is meestal al wakker. Maar Mamma heeft meestal haar ogen nog dicht. Daarna mag ik altijd gezellig bij ze in bed. Lekker springen op het luchtbed. Of een boekje lezen natuurlijk. En altijd even lekker knuffelen!<br /><br />Chocoladegroeten </div></div>Basjehttp://www.blogger.com/profile/12327763665801141304noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-91278706179162027812010-07-04T17:28:00.000+02:002010-07-04T17:28:22.169+02:00Mont Ventoux<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh7Hjv0NF3VHDq-pIO5-ef1XXhyRQHxf0FHYClv4IV5vi5jSyPWy_C9vI2BfTB1ebaekX3JeY5T5GWZmS3-wpCYClMigipeFm4cJABk-reBealarANOhfF535fIEZAaDrTwIktJJrKRP8/s1600/GorgesDuVerdon.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" rw="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh7Hjv0NF3VHDq-pIO5-ef1XXhyRQHxf0FHYClv4IV5vi5jSyPWy_C9vI2BfTB1ebaekX3JeY5T5GWZmS3-wpCYClMigipeFm4cJABk-reBealarANOhfF535fIEZAaDrTwIktJJrKRP8/s320/GorgesDuVerdon.JPG" /></a></div>Vanuit Castellane vervolg ik mijn fietsroute in westelijke richting door de Provence, en rij rechtstreeks de Gorges du Verdon in. Het relatief kleine riviertje de Verdon heeft hier een gigantische kloof uitgesleten in een geologische breuk. Met een lengte van 21 kilometer en een maximale diepte van 700 meter kent deze canyon in Europa zijn gelijke niet. Op de fiets is het al schitterend om doorheen te rijden, maar het kan nog veel avontuurlijker door de kloof te verkennen met een deltavlieger, raft of hangend aan een touw. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3G4dFRZEnHa9pnT6UWy17MX38qlsJ95QJSPVIO98RQc_2Ekq4Sdj4vcvzB9Fx5XW23xUKikwg5dcWTA4wjKzHl8tZbW3thRA1twWD_MArNzqsMVUoxwZwpv3GFBTGM0DUoA3Lawiqmbw/s1600/Lavendelvelden.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" rw="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3G4dFRZEnHa9pnT6UWy17MX38qlsJ95QJSPVIO98RQc_2Ekq4Sdj4vcvzB9Fx5XW23xUKikwg5dcWTA4wjKzHl8tZbW3thRA1twWD_MArNzqsMVUoxwZwpv3GFBTGM0DUoA3Lawiqmbw/s320/Lavendelvelden.JPG" /></a></div>Het contrast voor deze fietsdag kan bijna niet groter. Na de indrukwekkende kloof kom ik enkele tientallen kilometers verder terecht op een plateau. Via een landweggetje met vele haakse bochten rij ik tussen de amandelbomen en bloeiende lavendelvelden naar Valensole. In dit dorpje, met een oude romaanse kerk, een overdekte oude wasplaats en een fraaie fontein is dit weekend het 'feest van de lavendel'. Dit zorgt ervoor dat er ook de nodige andere toeristen rondlopen, waardoor het moeite kost een overnachtingsplaats te vinden. Gelukkig treffen we een behulpzame juffrouw bij l'office du tourisme die voor ons rondbelt om te kijken wat er nog vrij is.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCKrFGiR1IKnBvEs_1weyAVs-43HworrNuFJmBUpPDsapP6C9T_Doym-yiH-xWSSApA67JrVNNFGdyBhTYuNeV5428NYGhvkcM66oIbzMn1Wyd_CL7m_hMHsmMQflqjuCvvEBJu69YRcc/s1600/EtenValensole.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" rw="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCKrFGiR1IKnBvEs_1weyAVs-43HworrNuFJmBUpPDsapP6C9T_Doym-yiH-xWSSApA67JrVNNFGdyBhTYuNeV5428NYGhvkcM66oIbzMn1Wyd_CL7m_hMHsmMQflqjuCvvEBJu69YRcc/s320/EtenValensole.JPG" /></a></div>Er is gelukkig nog plaats bij een leuke Chambre d'haute (Franse bed and breakfast) op een kilometer buiten het dorp. We hebben een eigen huisje met een eigen ezel voor de deur en eigen mieren marcherend door de keuken. Maar de eigenaresse is uitermate hartelijk en behulpzaam. We kunnen zelfs bij het avondeten aanschuiven, wat we natuurlijk niet aan onze neus voorbij laten gaan. Met de andere gasten zitten we buiten aan een grote tafel. We worden getrakteerd op champagne als aperitief, ratatouille, salade en crêpes met huisgemaakte confiture. Dit alles vergezeld van een frisse rosé en met een perenlikeur toe. De conversatie met de andere gasten verloopt soms wat moeizaam, maar met de middelbare school kennis Frans en onze handen en voeten komen we toch een heel eind. <br />
<br />
De volgende dag is heet en niet al te enerverend, maar als ik 's middags in Sault aankom heb ik toch weer ruim 80 kilometer in de benen. Ik sta daar aan de voet van de Mont Ventoux, de gezichtsbepalende berg van de Provence en bedevaartsoord voor menig wielertoerist. En ik heb bedacht dat als ik toch in de buurt ben, ik er net zo goed overheen kan rijden...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizOEv4C2Vqdci6sxgC5Ap_Dd2Es_WEGetEyAHKOw4exorJOeCqGD4k3s4ESgdP2HJEEa5WjJK6jMcScNXRduPDbKQF3-voHp9iNpBYKpSITQi7xvRfi03b0FeWh148xD4UHDAE-2-_SZs/s1600/VentouxZichtOpTop.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" rw="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizOEv4C2Vqdci6sxgC5Ap_Dd2Es_WEGetEyAHKOw4exorJOeCqGD4k3s4ESgdP2HJEEa5WjJK6jMcScNXRduPDbKQF3-voHp9iNpBYKpSITQi7xvRfi03b0FeWh148xD4UHDAE-2-_SZs/s320/VentouxZichtOpTop.JPG" /></a></div>Na een goede nachtrust begin 's ochtends bijtijds aan de beklimming. De eerste 20 kilometer zijn niet extreem steil en gaan voornamelijk door een pijnbomenwoud omhoog. Daarna kom je voor de laatste 6 kilometer in een boomloos landschap, waaraan de de Mont Ventoux zijn bijnaam 'de kale berg' dankt. Hier hebben zon en wind vrij spel en lopen ook langzaam mijn bovenbenen vol. De laatste anderhalve kilometer, met een stijgingspercentage van zo'n 9 procent, heb ik het idee dat ik slechts naar boven kruip. Maar hoe groot is de beloning voor het doorzetten op de top. Je hebt er een schitterend overzicht over de Provence. Bij helder weer kun je zelfs tot aan de Pyreneeën kijken!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFOTrniigzfJRv4TmOSZQlnOQJfm9qgCtUketyEm2H3lJcYIhCqT9xzz6fKbtAGrFmOai8Vf8oOfceDPk02M2_pQvRUy5GaOHrvFGyGNxYBGKhHVQqUjV46lHxuXDIY_DoFF7PTCKsojs/s1600/SchoonoudersLuchtbed.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" rw="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFOTrniigzfJRv4TmOSZQlnOQJfm9qgCtUketyEm2H3lJcYIhCqT9xzz6fKbtAGrFmOai8Vf8oOfceDPk02M2_pQvRUy5GaOHrvFGyGNxYBGKhHVQqUjV46lHxuXDIY_DoFF7PTCKsojs/s320/SchoonoudersLuchtbed.JPG" /></a></div>In de afdaling naar Malaucène lopen de snelheden soms op tot boven de 70 kilometer per uur. Beneden gekomen rij ik door naar Vaison la Romaine. Na pittige drie fietsdagen mogen we daar gaan genieten van onze welverdiende rust. Alhoewel... Mijn schoonouders zijn gearriveerd, en zij gaan ons nog een tijdje vergezellen op onze reis. Gewoontegetrouw wordt er vrolijk op los gekibbeld door die twee. Vooral als op de eerste dag blijkt dat het luchtbed van mijn schoonvader al lek is. Dat belooft nog wat...<br />
<br />
Ventoux-groetenWimhttp://www.blogger.com/profile/00989970691571964971noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-16859013102903168812010-06-30T21:49:00.010+02:002010-06-30T22:10:32.771+02:00Kipschieten<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXpO63YZwhR6NsTdPLfZz3Hc21uLAvrtTMuDkQasprN_pO1C3zyr-bo3QygvMYTknxBsza8jraMT_mflEZQOx39iIcG9x8rZ8jXGDBYWjUh4IWqf5Zx-vdfStgBgQXZ123KUKHkFKOw-E_/s1600/Veerboot.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5488657020419273746" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXpO63YZwhR6NsTdPLfZz3Hc21uLAvrtTMuDkQasprN_pO1C3zyr-bo3QygvMYTknxBsza8jraMT_mflEZQOx39iIcG9x8rZ8jXGDBYWjUh4IWqf5Zx-vdfStgBgQXZ123KUKHkFKOw-E_/s320/Veerboot.JPG" border="0" /></a>Vanuit Bastia vertrekken we al om acht uur 's ochtends met de veerboot richting het vasteland van Frankrijk, naar Nice. En om op tijd te zijn betekent dat vroeg uit de veren, natuurlijk ook voor Bas. Maar wat dat betreft lijkt hij niet op mij: Hij is in vijf minuten klaarwakker en drentelt vrolijk rond. Eenmaal bij de haven aangekomen rij ik zonder problemen met mijn driewieler de veerboot op. Wim, die lopend de boot op moet, heeft echter te kampen met een overijverige en plichtsgetrouwe beambte. Deze doet moeilijk omdat Wim niet bij mij in het karretje zit, wat volgens de regeltjes wel zo zou moeten zijn. Pas op het állerlaatste moment krijgt hij toegangtot de veerboot. Had ik toch bijna samen met Bas verder gemoeten...<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3-3y91vxSPTcZ-VIL3VMNC8-fN9diI3_hzmhC5DAi4fBdr5WgIRfBafg99ySqBlHTt8vOX1s5mf0x_sfupL0CD1wAT9Z1KE78cbojrdec5-ACMuAciUKqnJTEmQbLJJeTEqqw077gDKbJ/s1600/HavenNice.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5488657587005749378" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3-3y91vxSPTcZ-VIL3VMNC8-fN9diI3_hzmhC5DAi4fBdr5WgIRfBafg99ySqBlHTt8vOX1s5mf0x_sfupL0CD1wAT9Z1KE78cbojrdec5-ACMuAciUKqnJTEmQbLJJeTEqqw077gDKbJ/s320/HavenNice.JPG" border="0" /></a>In de haven van Nice arriveren we aan het begin van de middag. De temperatuur is aangenaam en er schijnt een vrolijk zonnetje. Maar hier blijven we niet, we gaan gelijk door het binnenland in. En in dit gedeelte van de Provence is het voor de verandering weer bergachtig, maar toch met een heel ander karakter dan op Sardinië of Corsica. Veel steile hellingen en woeste rotsen, waar ik met mijn autootje toch maar weer mooi tussendoor rij. In Levens ploffen we aan het einde van de dag moe maar voldaan neer in een eenvoudig hotelletje. Daar genieten we 's avonds van het simpele maar heerlijke dagmenu en een slobberwijntje.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioFjS4REhNE1zxa8Uw0Gg-VsC63wXZcNe9cah5Ocm7Z04jTzzFuWHhoTMi3uY8VYdBQSq2uaigSzj0lxXObyWxBL1MBkbkEcG1-kEL8b1ykgIu9cty31Bmnc-iJSB_lMmMvanW9_-RAMfW/s1600/UitzichtDorpje.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5488658211486456434" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioFjS4REhNE1zxa8Uw0Gg-VsC63wXZcNe9cah5Ocm7Z04jTzzFuWHhoTMi3uY8VYdBQSq2uaigSzj0lxXObyWxBL1MBkbkEcG1-kEL8b1ykgIu9cty31Bmnc-iJSB_lMmMvanW9_-RAMfW/s320/UitzichtDorpje.JPG" border="0" /></a>De volgende dag is er weer eentje om in te lijsten. Via een aantal mooie bergwegen met bijbehorende vergezichten komen we in Roquesteron terecht. De plaatselijke school organiseert daar een feest. Franse muziek schettert door slechte luidsprekers en de moeders hebben zich met allerlei (mis)baksels uitgesloofd. Je kunt raden hoeveel de hele ham weegt die waarschijnlijk door de slager ter beschikking is gesteld, met natuurlijk de ham zelf als hoofdprijs. En het schoolhoofd loopt met een hoedje op en een sjaaltje om de boel te regelen en roept de winnende nummers om van de loterij.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNjlmBd8SFabvvsKEoLlzsmF20lGb0kNE_KvrDUYq_x-Tufjx7-zakNlie96MIDjmg6MQu2Ldssa2A2UJjIy6Ksn9mP4I4n8hFthNccl4Bcuib-Uwi81ICUAGg0LCtWXxweO8pfPgm2TF9/s1600/WimBasKipschieten.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5488658593223790930" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNjlmBd8SFabvvsKEoLlzsmF20lGb0kNE_KvrDUYq_x-Tufjx7-zakNlie96MIDjmg6MQu2Ldssa2A2UJjIy6Ksn9mP4I4n8hFthNccl4Bcuib-Uwi81ICUAGg0LCtWXxweO8pfPgm2TF9/s320/WimBasKipschieten.JPG" border="0" /></a>Maar vooral Bas heeft het uitstekend naar zijn zin. Er zijn namelijk van allerlei activiteiten: Prijsvissen, ballengooien, ringwerpen, schminken, kipschieten en vele andere leuke dingen kunnen er worden gedaan. Bij de meeste activiteiten kunnen punten worden verdiend om uiteindelijk een grotere prijs te kunnen ophalen. Bas is natuurlijk overal nog niet al te handig in, maar die ouwe charmeur krijgt het toch voor elkaar de nodige puntjes in de wacht te slepen, ondanks dat hij er weinig van bakt. Toch handig dat blonde haar en die blauwe ogen...<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAvOUAlwxsZEsMRc5H4f2wp89TntAkbFaTchzbuX_2iBFZVH_6YkAJMe3Llr6Abx-nDqs1gb2mDh7jMaKJtMVkHufStnUWXXYsevSXzFVOv-DucYozwT5rttT8eFZvMxtLahnrcjYk_GX0/s1600/Levens.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5488659142718503618" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAvOUAlwxsZEsMRc5H4f2wp89TntAkbFaTchzbuX_2iBFZVH_6YkAJMe3Llr6Abx-nDqs1gb2mDh7jMaKJtMVkHufStnUWXXYsevSXzFVOv-DucYozwT5rttT8eFZvMxtLahnrcjYk_GX0/s320/Levens.JPG" border="0" /></a>En nu staan we nog op de camping in Castellane. Superdeluxe hier, met zelfs gratis draadloos internet en gratis bellen naar onder andere Nederland. Van dat laatste hebben we dankbaar gebruik gemaakt en de nodige vrienden en familieleden gesproken. Het enige dat niet echt meewerkt hier is het weer. De temperatuur is nog wel redelijk, maar in de loop van de dag trekt hier alles dicht en onweert of regent het van tijd tot tijd. Maar goed, als je drie maanden op pad gaat weet je dat niet altijd de zon zal schijnen. En 's avonds zitten we knus in de tent in plaats van ervoor. De laptop met een filmpje aan en wat te snacken erbij. Ons krijgen ze niet gek hier!<br /><br />Wisselvallige groetenJacquelinehttp://www.blogger.com/profile/05420663171676230254noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-18385534360489664922010-06-29T14:45:00.006+02:002010-06-29T14:57:50.471+02:00Springen!<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHxy9Qh5Tpev5YY8KKGJ1y-xtM-BYkQDgMNkq2k9JlGxmksnMAUxufWeJFswdNtaOb1xaglwiKo0qDeGC4pDrQSNcKcXat5D-kqsTPK3v9NEH-BbbbGq1DbhOtpelCvhpio5jnCwnRqD4/s1600/BasjeWinkelwagen.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5488177829870202578" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHxy9Qh5Tpev5YY8KKGJ1y-xtM-BYkQDgMNkq2k9JlGxmksnMAUxufWeJFswdNtaOb1xaglwiKo0qDeGC4pDrQSNcKcXat5D-kqsTPK3v9NEH-BbbbGq1DbhOtpelCvhpio5jnCwnRqD4/s320/BasjeWinkelwagen.JPG" border="0" /></a>Hallo, daar ben ik weer. Pappa en Mamma moeten vaak naar de winkel. Om eten te kopen. En drinken. En snackies. En fruitjes. Meestal vind ik dat wel leuk. Want dan mag ik in het karretje rijden. Pappa doet het karretje dan andersom met duwen. Dan kan ik alles nog beter zien. Maar pas waren we in een winkel waar ze wel een héle mooie kar hadden. Niet zo'n gewone, maar een échte auto! Met een stuurtje. En een claxon. En een gordeltje, zodat ik er niet uit kon vallen. Dat was helemaal te gek. Ik denk dat Pappa en Mamma nog nooit zo rustig boodschappen gedaan hebben. En toen ik er uit moest, heb ik heel hard gehuild.<br /><br /><div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNdhQkBa6sVEgXfput56VMCaaG6e08NLaOho4X5ehvqr31whX8RUlmurzt8bf2GZ-b0Y8mzkmOKwd9Swc9d054rqnEglUIpcikWnjoa1ONUeRd9-EafBL5e_hZbrjV2AWnJVzpt9WwyBQ/s1600/Schminken.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5488178148220504450" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNdhQkBa6sVEgXfput56VMCaaG6e08NLaOho4X5ehvqr31whX8RUlmurzt8bf2GZ-b0Y8mzkmOKwd9Swc9d054rqnEglUIpcikWnjoa1ONUeRd9-EafBL5e_hZbrjV2AWnJVzpt9WwyBQ/s320/Schminken.JPG" border="0" /></a>En ik ben pas naar een feest geweest met muziek en met allemaal kindjes. Daar kon je allemaal spelletjes doen. En daar hebben ze op mijn gezicht gekleurd. Ik mocht kiezen wat ik wilde zijn. Mij leek een tijger wel leuk. Een juffrouw ging toen met potloodjes van alles op mijn gezicht doen. Ik moest heel stil blijven zitten. Maar dat heb ik heel goed gedaan zeiden Pappa en Mamma. Die waren helemaal trots. Het was wel gek toen ik mijzelf in de spiegel terug zag. En 's avonds moest Mamma heel hard poetsen om de kleurtjes er weer af te krijgen!<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYzc93ptCc39mnVH1Lup1DrpjMHWKH_-rJesAXk87nMzARBLTHxcgnsgpOPRdTUo9mgAQ-VUJnU_PfiyT-1Z6WWnZYfhCEfQTc4y1-chUKfC5q0wbNPgj7GBOCP6gLQVIdwrTD9koNQJA/s1600/BasjeSpringkussen.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5488178342107232194" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYzc93ptCc39mnVH1Lup1DrpjMHWKH_-rJesAXk87nMzARBLTHxcgnsgpOPRdTUo9mgAQ-VUJnU_PfiyT-1Z6WWnZYfhCEfQTc4y1-chUKfC5q0wbNPgj7GBOCP6gLQVIdwrTD9koNQJA/s320/BasjeSpringkussen.JPG" border="0" /></a>In ons tentje mag ik altijd springen op het luchtbed van Pappa en Mamma. Dat is leuk. Mijn schoentjes moeten dan wel uit. Maar de camping waar we nu staan heeft wel een héél groot luchtbed. En het ligt gewoon op het grasveld bij de speeltuin. "Dat is een springkussen" zei Pappa, maar ik vind het gewoon een groot luchtbed. Het heeft allemaal vrolijke kleurtjes. En je kan er fijn op rennen en springen. Er waren ook nog andere kindjes om mee te spelen. Na een tijdje kwam Mamma er ook gezellig bij. Die had na een tijdje springen net zo'n rood hoofd als ik. Raar mens die moeder van mij...<br /><br />Tijgergroeten</div></div>Basjehttp://www.blogger.com/profile/12327763665801141304noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-80814771417831791512010-06-24T17:06:00.001+02:002010-06-24T17:09:02.151+02:00Verliefd<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifXtZcDgJMMHa9RuDfn8do1xqQaOa2xSPTCsvk4pHOKKrcCNNOY1Q1-6XU2ZyHIM1oSkc-oZSWAfNunjFc8nf9uzCkFh7A30TihUMnotsEofWiMf-i7oTlYF7ln3YSoP6Ehj_vZ76oQVM/s1600/Bergweggetje.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" ru="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifXtZcDgJMMHa9RuDfn8do1xqQaOa2xSPTCsvk4pHOKKrcCNNOY1Q1-6XU2ZyHIM1oSkc-oZSWAfNunjFc8nf9uzCkFh7A30TihUMnotsEofWiMf-i7oTlYF7ln3YSoP6Ehj_vZ76oQVM/s320/Bergweggetje.JPG" /></a></div>Het fietsen is eigenlijk niet vergelijkbaar met de voettocht naar Rome die ik een aantal jaren terug gemaakt heb. Wandelen is toch eigenlijk meer een bezigheid, zonder dat het écht een inspanning wordt. Je moet hooguit wennen aan de manier van belasten van je lichaam. Het fietsen is, nu met name door het vele klimwerk, andere koek. Regelmatig moet ik hijgen als een bospaard en wordt mijn hartslag richting het maximum gejaagd. Ik ben dan ook blij dat ik afgelopen winter menig uurtje op de spinningbike heb doorgebracht, dat maakt het nu goed vol te houden.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO63GtdjygQiAQpzUsodc3FVQWUTedOQvpUga6M6yZDFb5ayCpuuNscdDEsWdvcEPQU013OojdbHPv8Syg46WRK0j9dJzQNAM9Wohq4k8SY3WFomYPcs9rDr7fXJ-UyviJYPDWLmYZsBA/s1600/FotoMus.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" ru="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO63GtdjygQiAQpzUsodc3FVQWUTedOQvpUga6M6yZDFb5ayCpuuNscdDEsWdvcEPQU013OojdbHPv8Syg46WRK0j9dJzQNAM9Wohq4k8SY3WFomYPcs9rDr7fXJ-UyviJYPDWLmYZsBA/s320/FotoMus.JPG" /></a></div>Het binnenland van Corsica is bijzonder mooi. We komen door een aantal natuurgebieden, met diepe kloven, kletterende watervalletjes en het nodige aan flora en fauna. We overnachten in een oubollig hotelletje aan een stuwmeer. Om een sfeerimpressie te geven: Het meubilair is donkerbruin. De vloerbedekking is groen. De gordijnen zijn groen. De deken op het bed is groen. Maar de badkamer is gelukkig roze. En kan iemand mij uitleggen waarom er nog steeds hotels zijn waar er boven het bad géén haakje is om de douchekop aan op te hangen?<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiiNG0269Q51dx5GD0ScELt7TNCK-1CtENkfWwx4j3nnC0TVJx6JuVsVZTVEidVKl-5-H_0qZGG4REgIGS-YFY0aAbiEQcvFr6ibzl0jawUd_Nho5dThzPeVeLjgGO2QXwZCqnKLb-RXI/s1600/Bergdorpje.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" ru="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiiNG0269Q51dx5GD0ScELt7TNCK-1CtENkfWwx4j3nnC0TVJx6JuVsVZTVEidVKl-5-H_0qZGG4REgIGS-YFY0aAbiEQcvFr6ibzl0jawUd_Nho5dThzPeVeLjgGO2QXwZCqnKLb-RXI/s320/Bergdorpje.JPG" /></a></div>Op de tweede dag in het binnenland worden de eerst nog brede bergwegen steeds smaller en steiler. Op een gegeven moment ontbreekt er ook een vangrail of een muurtje langs de kant van de afgrond. Het asfalt is van dubieuze kwaliteit met hobbels, kuilen en allerlei stenen. Je kunt er ook gerust een uurtje fietsen zonder een sterveling tegen te komen. Voorzichtig aan doen dus. In de kleine dorpjes waar ik door kom rij je nog nét niet door de huiskamers heen. En diezelfde dorpjes kijk je soms even later weer op de dakpannen, omdat je weer een stuk geklommen bent. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixXnVQ5sROhRRdW72pOIvjZ_pvh0rJgVAhqLcqJqzByD4bCeoubRSuNFZnxvvGyEDf0sMlVKMnAFGVOhSdR-6cDizIuONsckNiY6lQhqBxye1KPmHxzH5fzwXIf2Qse3NNjEYSol3Pgg0/s1600/Gedenksteen.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" ru="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixXnVQ5sROhRRdW72pOIvjZ_pvh0rJgVAhqLcqJqzByD4bCeoubRSuNFZnxvvGyEDf0sMlVKMnAFGVOhSdR-6cDizIuONsckNiY6lQhqBxye1KPmHxzH5fzwXIf2Qse3NNjEYSol3Pgg0/s320/Gedenksteen.JPG" /></a></div>Tot op heden heb ik mij op de Italiaanse en Franse wegen nog niet onveilig gevoeld. Op een enkeling na houdt iedereen prima rekening met mij. Maar elke dag passeer ik wel een aantal geïmproviseerde gedenkplaatsen met verkleurde kunstbloemen in de berm van de weg. Vaak bij een boom in of na een flauwe bocht. Meestal betreft het een veel te jong persoon die door zijn roekeloze rijgedrag is omgekomen. Niet te veel bij nadenken maar, gewoon blijven doortrappen. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKWHI8A2aDIOSqoQ6iuBwCFl7sTcxznzl0ukYJsO07uMed-PyX91oVppJGSe1B64kxDhrMTElqipe2oIYk2XnX3N54C3HrQ6VqCgKvGc0hJkIWQAGmAw-NJf-kK0Z7fy2HXJownaDbIls/s1600/FotoTas.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" ru="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKWHI8A2aDIOSqoQ6iuBwCFl7sTcxznzl0ukYJsO07uMed-PyX91oVppJGSe1B64kxDhrMTElqipe2oIYk2XnX3N54C3HrQ6VqCgKvGc0hJkIWQAGmAw-NJf-kK0Z7fy2HXJownaDbIls/s320/FotoTas.JPG" /></a></div>En ik ben hier op Corsica op een ander verliefd geworden. Ik kwam haar tegen in de supermarkt, zomaar ineens. Ze had een mooi doorzichtig jurkje aan, waardoor haar rondingen goed uitkwamen. Ik kon de verleiding niet weerstaan en heb haar gevraagd met mij mee te gaan. Ze zweeg, wat ik interpreteerde als een verlegen bevestiging. Toen ik haar later met trillende vingers van haar jurkje ontdeed, kwam een heerlijke zweetvoetenlucht mij tegemoet, écht onweerstaanbaar. Chanel eat your heart out! Nadat ik voorzichtig in haar begon te bijten, bleek ze stevig van buiten, maar heerlijk zacht en romig van binnen. Het stokbroodje erbij maakte alles helemaal compleet. Toch wel lekker die geitenkaasjes hier...<br />
<br />
En nu zijn we weer lekker aan het bijkomen aan de oostkust, in een bungalow op een camping in de buurt van Bastia. Vanaf hier vertrekken we vrijdag naar het vasteland van Frankrijk naar Nice. Ik ben benieuwd wat dat weer allemaal gaat brengen.<br />
<br />
Ook de geitige groetenWimhttp://www.blogger.com/profile/00989970691571964971noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-24664852473698339172010-06-23T22:16:00.013+02:002010-06-23T22:38:54.287+02:00Beestenboel<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbvpxT12D7Fl7BSb-bJN0vaW0AGeFJ8NjhfkcBlBpW7MbWnk6XSGILI5ZM7MIqATt_Hha-9rXJAHBnq3Euh9OsqPCSMzMmlHI_P80-AqLIIyPBDu__P33HXiwwPhbwvPwJr8m_svvD26My/s1600/UitzichtZee.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5486066084057318962" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbvpxT12D7Fl7BSb-bJN0vaW0AGeFJ8NjhfkcBlBpW7MbWnk6XSGILI5ZM7MIqATt_Hha-9rXJAHBnq3Euh9OsqPCSMzMmlHI_P80-AqLIIyPBDu__P33HXiwwPhbwvPwJr8m_svvD26My/s320/UitzichtZee.JPG" border="0" /></a>Misschien wel leuk om ook eens wat meer over mijn autootje te vertellen. Het is een Piaggio Ape TM, een Italiaans autootje voor twee personen met drie wielen en vier versnellingen. Topsnelheid 60 kilometer per uur, maar dan moet je wel wind mee hebben en berg af rijden. Eigenlijk is het een grote overdekte scooter maar dan wel met een 220cc motortje. En qua trekkracht kan ik mij meten met elf paarden. Er zit een behoorlijk onconfortabel bankje voorin, waar niets aan ingesteld kan worden. Maar vergis je niet: Deze bolide heeft een laadvermogen van 700 kilo! We hebben het karretje tweedehands, maar wel zo goed als nieuw, op de kop weten te tikken. De eerste eigenaar was een schoenenzaak die het als reclamewagentje gebruikte, vandaar ook de vrolijke bestickering.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju6rE9d3tEfSxGvIHzH2yJu4IuttRndd3YDU6F1MqjPXTNXNt5ym4fVm2xoyWbT6m1ffChO2mORvRtpLR68EM-IY2yUUzke6ufd8Rqhef2NOMOcHFWVFktueJC25D7PbXvi0pdEla1O2cY/s1600/Granietrotsen.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5486066853414920786" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju6rE9d3tEfSxGvIHzH2yJu4IuttRndd3YDU6F1MqjPXTNXNt5ym4fVm2xoyWbT6m1ffChO2mORvRtpLR68EM-IY2yUUzke6ufd8Rqhef2NOMOcHFWVFktueJC25D7PbXvi0pdEla1O2cY/s320/Granietrotsen.JPG" border="0" /></a>Onze route volgt verder de westkust van Corsica in noordelijke richting. We gaan naar Porto, ietwat toeristisch, maar gelegen aan een mooie en romantische baai. De weg er naartoe is ronduit spectaculair te noemen. De afdaling gaat langs een chaos van imposante roodkleurige grantietformaties, welke grillig oprijzen in het landschap. Helaas zijn we niet de enigen daar, autobussen vol toeristen komen luid claxonnerend de smalle haardspeldbochten door.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYbS9QOhiEAbInDexl_EcRF3zXj34AE2ZuSzPVEN7qo9HtRhCziR4aOWObwLNbFO_ZCr2-cD5Vu1FgHQoL6ncYRAKa8Ly9KSauXhrRiAMRdEQ-TIVLs8A3wwchCl9tb_7pH_c8pPfti2av/s1600/Rotskust.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5486067382757432706" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYbS9QOhiEAbInDexl_EcRF3zXj34AE2ZuSzPVEN7qo9HtRhCziR4aOWObwLNbFO_ZCr2-cD5Vu1FgHQoL6ncYRAKa8Ly9KSauXhrRiAMRdEQ-TIVLs8A3wwchCl9tb_7pH_c8pPfti2av/s320/Rotskust.JPG" border="0" /></a>De terrascamping waar we verblijven in Porto is van alle gemakken voorzien. Een leuk en prettig geprijsd restaurantje, mooi zwembad, draadloos internet, sauna, fitnessruimte en mooie plaats voor onze tent. Degenen die wat minder goed ter been zijn worden zelfs met een golfkarretje naar hun plaats gebracht. Maar dat is niet echt overbodige luxe, de weg naar boven is uitermate steil. Op onze rustdag maken we het haventje van Porto onveilig. We bezoeken een aquarium, waar vooral Bas geen genoeg van kan krijgen. Op een rotspunt in de baai staat een oude Genuese toren, welke stamt uit de achttiende eeuw. De klim naarboven is zeker de moeite waard: Het uitzicht over de baai is schitterend.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi62d70-Pr7DUNX9oZn6bC6XfGE_cLzM6px_ykVdahNapB1akAcHoepznK1fuJZrcIwgOO73bqgIwpTscUd1fxtTuQ7N21-Neq4phdoEyrBlRgLRTN25QXcjMeLLrYVLymbuQap6cnjF7V/s1600/ZwijnenOpWeg.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5486069005631508482" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi62d70-Pr7DUNX9oZn6bC6XfGE_cLzM6px_ykVdahNapB1akAcHoepznK1fuJZrcIwgOO73bqgIwpTscUd1fxtTuQ7N21-Neq4phdoEyrBlRgLRTN25QXcjMeLLrYVLymbuQap6cnjF7V/s320/ZwijnenOpWeg.JPG" border="0" /></a>Vanuit Porto gaan we het binnenland in. We rijden vanaf zeeniveau rechtstreeks de hoogste col van Corsica over, een kleine vijftienhonderd meter hoog. Mijn autootje gaat niet zo snel omhoog, maar bijna iedereen wacht geduldig achter mij tot het moment dat ze kunnen inhalen. Als zich meerdere auto's achter mij verzameld hebben, zet ik mijn karretje meestal wel even aan de kant om iedereen te laten passeren. Het is hier ook een paradijs voor motorrijders, heel Corsica is één grote bocht. Maar ook hier is het oppassen geblazen: Koeien, geiten en zwijnen lopen hier gewoon los over de weg, tot groot vermaak van Bas.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwLyuBxnbaD_3PPP2jqaqpoCizei3eKTq6AI-J0StbyPlA7S3pt5xONsPnClZzv9krn62TzMc_hgDCslKa84MIUWH8DPmn2QeX_edj1XrO0BHU1K3HVsFbP2MNRqbIp46r-EO159fTaoVC/s1600/AutootjeBergen.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5486070630763670738" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwLyuBxnbaD_3PPP2jqaqpoCizei3eKTq6AI-J0StbyPlA7S3pt5xONsPnClZzv9krn62TzMc_hgDCslKa84MIUWH8DPmn2QeX_edj1XrO0BHU1K3HVsFbP2MNRqbIp46r-EO159fTaoVC/s320/AutootjeBergen.JPG" border="0" /></a>Op de dagen dat we verplaatsen doet Bas altijd zijn middagslaapje in het autootje. Ook nu weer is monotone gebrom in combinatie met de bochtige weg omhoog een garantie voor een lekker tukkie. Maar als hij wakker is geniet hij met volle teugen. In zijn kinderzitje zit hij zo hoog, dat hij rondom volledig zicht heeft. En er is zoveel te zien. Het liefste zou hij zelf achter het stuur van dat grote stuk speelgoed kruipen om lekker rond te kunnen crossen. Maar daar beginnen we nog maar even niet aan...<br /><br />Geitige groetenJacquelinehttp://www.blogger.com/profile/05420663171676230254noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-17074144490235331902010-06-20T19:36:00.006+02:002010-06-20T19:44:57.662+02:00Visjes<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9rrAqWQejKAvrxAmFab8JBcKwQAHs1NZXDro1INNTRtImb5ecuBbpK2cM0dTyZVzI57xYliCqbHnn3fLTTM07WpYt3z9MFBCRord_Xxv3PJIMaPMzwFy4IgDrCaUCPIpkdBDVS6X-9z4/s1600/BasjeMaiskolf.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5484911852584102866" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9rrAqWQejKAvrxAmFab8JBcKwQAHs1NZXDro1INNTRtImb5ecuBbpK2cM0dTyZVzI57xYliCqbHnn3fLTTM07WpYt3z9MFBCRord_Xxv3PJIMaPMzwFy4IgDrCaUCPIpkdBDVS6X-9z4/s320/BasjeMaiskolf.JPG" border="0" /></a> <div>Hallo, hier ben ik weer. Ik heb een grote hobby. Een hele grote hobby. En dat is eten. Gisteren hebben we worteltjes op. En aardappeltjes. En vleessie. En dat is lekker. Pappa en Mamma zitten dan altijd hard te klappen voor mij. En aaien mij over mijn bol. Omdat ik zo goed kan eten, zeggen ze dan. En pas hadden we gele dingen. Eerst kreeg ik de kleine balletjes van Mamma, maar ik wilde net zoals Pappa doen. Het hele ding in één keer vasthouden en happen maar...</div><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjuhVHVdvmO1TSYuGFeMoYSeI0wiIxbTdoZjK4V9c7dfzpdAgDNICpUqzPT9b8BecggpMlEceqQXlWFa6U3r5knoIGNdgHWeVaCPR5m38oCHohvg18bcpVYUDA3LVdviygt9uRWRgaMXg/s1600/Murene2.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5484912109461094898" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjuhVHVdvmO1TSYuGFeMoYSeI0wiIxbTdoZjK4V9c7dfzpdAgDNICpUqzPT9b8BecggpMlEceqQXlWFa6U3r5knoIGNdgHWeVaCPR5m38oCHohvg18bcpVYUDA3LVdviygt9uRWRgaMXg/s320/Murene2.JPG" border="0" /></a> <div>Mamma heeft thuis een bak. Een bak met "watie". En kleine visjes. Zo'n bak hebben ze hier ook, alleen dan véél groter. Ook de visjes zijn véél groter. Sommige zijn heel mooi. En andere kunnen weer heel snel zwemmen, dat is wel spannend. Soms doen ze praten naar mij. Hun mond gaat dan open en dicht. "Blub!" zegt Mamma dan. Als ik naar de visjes zwaai, zwemmen ze meestal hard weg. Toen we naar buiten gingen zei Pappa dat hij er honger van had gekregen.</div><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI1wNQMiJMSaOnke89pgw5ZrAckx2QIcU95tqHIkttOt1nj_CGwrPdTWLs7DdKp89D7gr4xM-xjVkCemCVnNNZUG6RyNBPfqcWK9njOvX5ovBZHtfw_0i-66ZHz8yJ4MclwEnGcNCZK-w/s1600/BasjeMetHond.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5484912428638145362" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI1wNQMiJMSaOnke89pgw5ZrAckx2QIcU95tqHIkttOt1nj_CGwrPdTWLs7DdKp89D7gr4xM-xjVkCemCVnNNZUG6RyNBPfqcWK9njOvX5ovBZHtfw_0i-66ZHz8yJ4MclwEnGcNCZK-w/s320/BasjeMetHond.JPG" border="0" /></a> <div>En Pappa en Mamma waren pas weer boos. Heel boos. Het autootje van Mamma heeft dopjes aan de zijkant. Zwarte dopjes. Om te zorgen dat er geen water in het autootje kan komen. Maar met mijn vingertjes kan ik al heel goed die dopjes indrukken. En die dopjes verdwijnen dan ineens in het autootje. Dat is grappig. Maar Pappa en Mamma vinden het niet grappig. "Niet doen Basje!" roepen ze dan. Maar later heb ik het stiekem nóg een keer gedaan. Toen moest ik voor straf een tijdje op de stoel zitten.</div><br />Ondeugende groetenBasjehttp://www.blogger.com/profile/12327763665801141304noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-23687335211254156192010-06-17T23:16:00.000+02:002010-06-17T23:16:41.900+02:00Snackie time<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_WGjQGcFqni8uw0NJPB-m30P2vtdGPgJ67eRa5qBSJO0C98zOc-zWtaRfA9ToohDTwN7ziAJGg4s_wPOMhPk1_rWCgl3pWRiOcBFcqx8pPvcTWQlNTc2XfjWDNG55tAPOHOKlRZHHEds/s1600/Vis.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" qu="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_WGjQGcFqni8uw0NJPB-m30P2vtdGPgJ67eRa5qBSJO0C98zOc-zWtaRfA9ToohDTwN7ziAJGg4s_wPOMhPk1_rWCgl3pWRiOcBFcqx8pPvcTWQlNTc2XfjWDNG55tAPOHOKlRZHHEds/s320/Vis.JPG" /></a></div>Corsica is een stuk kleiner dan Sardinië, het beslaat ongeveer de oppervlakte van Gelderland en Overijssel samen. De afgelopen eeuwen hebben hier in het teken gestaand van koloniale overheersing door verschillende vreemde mogendheden, waaronder de Etrusken, Carthagers en Romeinen. Het toerisme is verreweg de belangrijkste inkomstenbron. Vele Fransen, Italianen, maar ook de nodige Nederlanders brengen hier hun vakantie door, voornamelijk aan de kust. We hebben hier al meer Nederlanders zien rijden als ons hele verblijf op Sardinië.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQkQS60z2hTdDpj-ko-JaGa82upSttUEqf80l7TTzPE0jXOz0VXzhEjiY4xXGKJIt1Fw7TP3pqjnaZ4HOUUj5gSMH2PeApV2vu1jrhFc1WhggXLW15sMoeou85QR0lvTA7r619VOHO3MM/s1600/Porticcio.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" qu="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQkQS60z2hTdDpj-ko-JaGa82upSttUEqf80l7TTzPE0jXOz0VXzhEjiY4xXGKJIt1Fw7TP3pqjnaZ4HOUUj5gSMH2PeApV2vu1jrhFc1WhggXLW15sMoeou85QR0lvTA7r619VOHO3MM/s320/Porticcio.JPG" /></a></div>Het onweer 's avonds van een paar dagen terug was de voorbode van twee dagen wisselvallig weer. Tussen de buien door gaan we nog wel even Propriano bekijken en genieten we van wat lokale pattiserie. Naar de supermarkt kost wat meer moeite, hiervoor moet een steile klim worden getrotseerd. Ik red het maar nét met Bas achterop de fiets, terwijl Jacqueline kan merken dat ze al een ruim een maand niet naar de sportschool is geweest. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjE_bL3epCcFMXAZ0FiuVmmvdml1AXrVQW05cxzMDWXdJBBiO4sVhCTaQFHM6sdeR-V-WDLTnZNhrILv-i0Nxu518T8Wj2XyRG18SAduPsZ6AcaPf-Ttl8V-6pl_4gPjZnvIWBvchRFE_Q/s1600/WimBasChippie.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" qu="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjE_bL3epCcFMXAZ0FiuVmmvdml1AXrVQW05cxzMDWXdJBBiO4sVhCTaQFHM6sdeR-V-WDLTnZNhrILv-i0Nxu518T8Wj2XyRG18SAduPsZ6AcaPf-Ttl8V-6pl_4gPjZnvIWBvchRFE_Q/s320/WimBasChippie.JPG" /></a></div>'s Middags waren we zelfs genoodzaakt in de tent door te brengen omdat het regende. Maar als onze Bas wat te snacken heeft en Bumba kan kijken op de laptop kan zijn dag niet meer stuk. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm6MU6yrFS3FzU5JMlThB9hhR77sP_sNkcE7I3G787aE7_g1xEMSxiFjEY1wYLTzdgzln4iUxzHwuyigbeOsKrKj5uKmbK3TnZK0diQwt0zqqTxLyENWHzc6M_pR687A3VeCCTBjz1VU4/s1600/KlaprozenUitzicht.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" qu="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm6MU6yrFS3FzU5JMlThB9hhR77sP_sNkcE7I3G787aE7_g1xEMSxiFjEY1wYLTzdgzln4iUxzHwuyigbeOsKrKj5uKmbK3TnZK0diQwt0zqqTxLyENWHzc6M_pR687A3VeCCTBjz1VU4/s320/KlaprozenUitzicht.jpg" /></a></div>Mijn fietsroute volgt tot nu toe voornamelijk de westkust en wordt, hoe kan het ook anders, weer gekenmerkt door de nodige hoogteverschillen. Mijn fiets, een Koga Myata hybride met 27 versnellingen houdt het tot nu toe erg goed. Enige kritische kanttekening die ik kan maken is dat ik op de écht steile stukken misschien nog een iets kleiner verzet had willen hebben. Maar afstappen is er nog niet bij geweest, behalve dan om een foto te maken bij alweer een mooi uitzicht. <br />
<br />
Tot laterWimhttp://www.blogger.com/profile/00989970691571964971noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-67227377929405005632010-06-15T15:29:00.008+02:002010-06-15T15:36:59.204+02:00Vive la France!<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwXB1JQW0DefvuBg6L1RpeRZFGReGqVnyHTXlb6Ca5TuWyJrWb5VdouZjiZMkLPXBXXT8hOlXZPxpdyzuPm8CIuHYzvEMH6t_5BDKK_g8xeENAeggLZxW_tQafy814qMrlWiSo1-jeobIT/s1600/Surfboards.JPG"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; FLOAT: left; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5482992505962392530" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwXB1JQW0DefvuBg6L1RpeRZFGReGqVnyHTXlb6Ca5TuWyJrWb5VdouZjiZMkLPXBXXT8hOlXZPxpdyzuPm8CIuHYzvEMH6t_5BDKK_g8xeENAeggLZxW_tQafy814qMrlWiSo1-jeobIT/s320/Surfboards.JPG" /></a>Onze laatste dagen op Sardinië zijn behoorlijk warm. De temperatuur loopt overdag op tot boven de dertig graden, wat niet altijd even prettig is. Voor mij niet in mijn autootje met Bas (zonder airco natuurlijk), maar ook niet voor Wim op de fiets. Meestal breken we op ons gemak 's ochtends de tent af en pakken we in, wat betekent dat we op zijn vroegst om een uurtje of elf vertrekken. We reizen dan dus precies op de warmste uren van de dag. Maar met Bas is dit voorlopig wel het meest handige ritme. Dus zo lang het vol te houden is, proberen we daar aan vast te houden.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5klb6Q1vEWdrV5wQDYgePZ1r79aMko9WCV6WwCEkb2POY4_ElN7FJcqZbKouZre7eTGNUDIYx61_n48K_6UyUiDOBYw0U1ipWL1YrBEMC0gdoK0oa-pDy6EpAl8JnKcEk70JoTz0MkrET/s1600/ZwembadBenB.JPG"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 320px; FLOAT: right; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5482992794411690930" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5klb6Q1vEWdrV5wQDYgePZ1r79aMko9WCV6WwCEkb2POY4_ElN7FJcqZbKouZre7eTGNUDIYx61_n48K_6UyUiDOBYw0U1ipWL1YrBEMC0gdoK0oa-pDy6EpAl8JnKcEk70JoTz0MkrET/s320/ZwembadBenB.JPG" /></a>Het noorden van Sardinië is duidelijk de meer welvarende kant van het eiland. De etappes voeren langs vele hotels en luxe resorts met de nodige sterren. Het kost dan ook de nodige moeite om tussen al deze rijkdom een betaalbare bed and breakfast te vinden. Maar zowaar, na een kleine speurtocht mogen uiteindelijk niet klagen. Vooral van het schitterende zwembad wordt dankbaar gebruik gemaakt. Basje moet er na drie kwartier klappertandend uit worden gehaald: hij kan er maar geen genoeg van krijgen...<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuZkMIGdWhIwmLeUY8RkZrCYzeMUNdngOYf0FWJtCewFhrK_iRSHa6qqz4pmrmYfuAW5rACGWD7Cmu_UZHU_5wMeVu0JrJ57wK_DmkvhLHVtilpmOcQcYMuwzFUJYIqDJFtM26yApvKpfQ/s1600/Uitzicht+Bonifacio.JPG"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 240px; FLOAT: left; HEIGHT: 320px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5482993127597584770" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuZkMIGdWhIwmLeUY8RkZrCYzeMUNdngOYf0FWJtCewFhrK_iRSHa6qqz4pmrmYfuAW5rACGWD7Cmu_UZHU_5wMeVu0JrJ57wK_DmkvhLHVtilpmOcQcYMuwzFUJYIqDJFtM26yApvKpfQ/s320/Uitzicht+Bonifacio.JPG" /></a>Vanuit Santa Teresa di Gallura in het uiterste noordpuntje van Sardinië maken we met de veerboot de oversteek naar Corsica. Na een overtocht van slechts een uur komen we aan in Bonifacio, een mooi maar toeristisch stadje. Het oude centrum ligt boven op de indrukwekkende kalkrotsen. De klim naar boven is pittig, maar zeker de moeite waard. Eenmaal boven zijn de uitzichten fenomenaal.<br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2wUhBteMNa5A2sXSNCVnluAPxpZdQQBjxSdlHlf6pgEoe2MC0Kn_mo26d7ThQ2bzi6JW8zKPDFRUeia49KOdchB8R43CZ3Vpi2SeeTN2cAy0kwsuN7CfM1BDxsHZ-QAu1R-57fY6c99sK/s1600/CampingPropriano.JPG"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 240px; FLOAT: right; HEIGHT: 320px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5482993356428333378" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2wUhBteMNa5A2sXSNCVnluAPxpZdQQBjxSdlHlf6pgEoe2MC0Kn_mo26d7ThQ2bzi6JW8zKPDFRUeia49KOdchB8R43CZ3Vpi2SeeTN2cAy0kwsuN7CfM1BDxsHZ-QAu1R-57fY6c99sK/s320/CampingPropriano.JPG" /></a>Corsica ademt een heel andere sfeer uit dan Sardinië. Corsica is groener en ruiger en doet nog het meest denken aan Madeira. De route naar Propriano die we volgen heeft al een aantal spectaculaire stukken, wat veel goeds belooft voor de rest van de route. We gaan namelijk ook nog het binnenland in. Maar terwijl ik dit berichtje zit te typen is er een heftig onweer losgebarsten. De Belgische overburen zijn al weggedreven, maar wij genieten met volle teugen van onze tent met inritsbaar grondzeil. En onze Bas is totaal niet onder de indruk van al dat natuurgeweld: die doet gewoon lekker een tukkie...<br /><br />Au revoirJacquelinehttp://www.blogger.com/profile/05420663171676230254noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-10935973851684735982010-06-14T11:48:00.000+02:002010-06-14T11:48:33.714+02:00Centje<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhupNNBFJCjNopvHeRLOTF2kxhMOS19itTcW3ICteZB9zLRT-tLzqFLt42Lzf7c18MGmNEe8cXlK3L4yo-3YMTtRp8FtZ-WSLwHMOoQ9u8z4tovqsamk6HrkOnQ7Y4lj6Ar-5aNHWsg5po/s1600/Tekening.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhupNNBFJCjNopvHeRLOTF2kxhMOS19itTcW3ICteZB9zLRT-tLzqFLt42Lzf7c18MGmNEe8cXlK3L4yo-3YMTtRp8FtZ-WSLwHMOoQ9u8z4tovqsamk6HrkOnQ7Y4lj6Ar-5aNHWsg5po/s320/Tekening.JPG" /></a></div>Hallo, hier ben ik weer. Ik had pas een vriendje. Een vriendje op de camping. Die heette Jonas. En die had heel veel speelgoed. Gelukkig mocht ik af en toe met hem en zijn speelgoed spelen. Hij had autootjes. En schepjes. En een ding waar "watie" uit kwam. En we gingen een hut bouwen. Dat was heel leuk. Toen we weg gingen van de camping, wilde ik heel graag de autootjes van Jonas houden. Maar dat mocht niet van Pappa en Mamma. En toen moest ik heel hard huilen. Toen heeft Jonas een mooie tekening voor mij gemaakt van de autootjes. Dat was wel fijn.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRJU77ZvvASb4ukaDxLaJRKU4QBTqQ6341gf5G-wKtmZgRcFQKhfLs1HhkbtDhfuDw9L8HyDRXltVubiqWs9H2GqRPw20iK8TPBiC7LyNxUc_eTjnaxo_Ws_tdobcD32IvqAtB7uMDAg8/s1600/InternetCafe.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRJU77ZvvASb4ukaDxLaJRKU4QBTqQ6341gf5G-wKtmZgRcFQKhfLs1HhkbtDhfuDw9L8HyDRXltVubiqWs9H2GqRPw20iK8TPBiC7LyNxUc_eTjnaxo_Ws_tdobcD32IvqAtB7uMDAg8/s320/InternetCafe.JPG" /></a></div>Soms moet ik met Pappa en Mamma mee. Pappa moet dan een "werkie" doen zegt Mamma. Hij zit dan achter een apparaat met heel veel knopjes, waar hij dan op gaat drukken. Dan wil ik altijd graag helpen, maar dat mag niet. Op het scherm zie ik dan soms mijzelf terug, dat is wel raar. Soms als Pappa klaar is met zijn "werkie" mag ik "Lala, Pissie en Po" kijken. Joepie!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdkj96QkNzN_OqkJ0i5escT-xS0ZfKkoq9aG-DUYDdWcP8OylB9ktorDVAbiKyvTmMBUdJJSAskQQzlfoDCT-MJqlgIHray2Liqkeu08diWoRpOB93yOv6iQs3nDTZjSfbTsxA0UMKL0g/s1600/LienBasBankje.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdkj96QkNzN_OqkJ0i5escT-xS0ZfKkoq9aG-DUYDdWcP8OylB9ktorDVAbiKyvTmMBUdJJSAskQQzlfoDCT-MJqlgIHray2Liqkeu08diWoRpOB93yOv6iQs3nDTZjSfbTsxA0UMKL0g/s320/LienBasBankje.JPG" /></a></div>Mamma zei pas dat we met het bootje gingen varen. En toen moesten we heel lang wachten. Er waren grote mensen die centjes in een apparaat gooiden. Een apparaat met knopjes. En dan kwamen er allemaal gekleurde dingen op het scherm. Druifjes en meloenen. En ook hartjes. Met Pappa mocht ik toen ook even op de knopjes drukken. En toen kwam er met veel gerinkel zomaar een centje uit! Met Pappa heb ik toen gelijk een grote lolly gekocht! En 's avonds moest ik heel hard slapen.<br />
<br />
Tot kijkie!Wimhttp://www.blogger.com/profile/00989970691571964971noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-77602808347615949652010-06-10T11:35:00.000+02:002010-06-10T11:35:49.057+02:00Weg weg<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHFV8JwkXiYEBG__8mwJ8XlpFOP2KPX9DiQeqyWf7SdxBDyDr7VB1i45DlesZn22xl7rWGCWGbiEqDWuvz3P-t50b1-RL43vnKSKb10G-sFR7CgzoeLW1BYCeYGfPrlAGWZ6RLjThryjE/s1600/Haarspeldbocht.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" qu="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHFV8JwkXiYEBG__8mwJ8XlpFOP2KPX9DiQeqyWf7SdxBDyDr7VB1i45DlesZn22xl7rWGCWGbiEqDWuvz3P-t50b1-RL43vnKSKb10G-sFR7CgzoeLW1BYCeYGfPrlAGWZ6RLjThryjE/s320/Haarspeldbocht.JPG" /></a></div>Het klimmen in de bergen op Sardinië is behoorlijk pittig, maar het is hier zo mooi dat ik tijdens het rijden regelmatig een grote glimlach niet kan onderdrukken. De beklimmingen zijn niet extreem steil, maar wel vele kilometers lang. De kunst is om op tijd naar de juiste versnelling te schakelen om een goede cadans te houden, zeker omdat je ook niet precies weet hoe lang de beklimming duurt. En na de top is er altijd weer die heerlijke afdaling. Lekker met een flinke snelheid suizend over het asfalt naar beneden. Maar vijftig kilometer per uur is (meestal) wel hard genoeg. Je rijdt tenslotte op onbekend terrein en een kuil of wat zand in een bocht kan eenvoudig voor grote problemen zorgen...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOggba2KrioD45Cg3Vn2Pw_pV2AveZSV3aUmTm7SDOZz-aIXQImeOBiQIRJcr6PDizJHTjpGMjVRhtos7UVPeuYsr8poyiIxmCg1Mbp3klA8j0zg0syjXi2M1-CXhZCadGqZlESaR_xHo/s1600/Muurschildering.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" qu="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOggba2KrioD45Cg3Vn2Pw_pV2AveZSV3aUmTm7SDOZz-aIXQImeOBiQIRJcr6PDizJHTjpGMjVRhtos7UVPeuYsr8poyiIxmCg1Mbp3klA8j0zg0syjXi2M1-CXhZCadGqZlESaR_xHo/s320/Muurschildering.JPG" /></a></div>Op de camping bij Tortoli doen we lekker rustig aan. 's Ochtends even boodschappen doen, zodat we 's avonds lekker zelf kunnen koken op onze tweepits benzinebrander. We hebben een behoorlijk arsenaal aan relatief simpele en gezonde recepten, zodat we niet elke dag hoeven te barbecuen. Meestal speel ik de kok en stort Jacqueline zich op de afwas. En onze Bas is gelukkig niet kieskeurig en eet van ons eigen culinaire geknutsel bijna alles vrolijk mee.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd7ULMOqwW1hspqP2IAf2GnpfO1zpt5BaA2bETj0ErmblmXEMTwJN6TPrQ73zI0lHAwHI5G0IIzugsi71TSS3ItImRXXlAVQlR7xQUUf35S4Vdqb0z9aQG_-E0ENCCtNTIA-pmFL8EMrU/s1600/HobbelInWeg.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" qu="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd7ULMOqwW1hspqP2IAf2GnpfO1zpt5BaA2bETj0ErmblmXEMTwJN6TPrQ73zI0lHAwHI5G0IIzugsi71TSS3ItImRXXlAVQlR7xQUUf35S4Vdqb0z9aQG_-E0ENCCtNTIA-pmFL8EMrU/s320/HobbelInWeg.JPG" /></a></div>Vanuit Tortoli gaat het weer omhoog, een bergpas over. De koude lucht uit de bergen botst met de warme lucht van de kust. In de verte hangen de donkere wolken onheilspellend boven het dal en regelmatig schiet er een bliksemflits naar beneden. Het begint te regenen. Het koelt ook gelijk behoorlijk af en ik kan na drie weken mijn regenjas weer eens uit de fietstas trekken. Maar het onweer barst gelukkig niet echt los. Ik kom redelijk droog in het bergdorpje Dorgali aan en na enig gepuzzel vinden we een geschikte bed and breakfast. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTuSbUqAS7ERKPoaLDEIg-NuCg1JIUAsZ6qbHdka2oNGmuyzfFnnfiZiwPVRL0VZFvwxgl22dodoWWnSUm_kM4ahcgvdIxxznt4UM81SG1nDUBk2bt3qM4sxOIW67Cu4I-2Qbc0qZruBo/s1600/PleinSanTheodoro.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" qu="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTuSbUqAS7ERKPoaLDEIg-NuCg1JIUAsZ6qbHdka2oNGmuyzfFnnfiZiwPVRL0VZFvwxgl22dodoWWnSUm_kM4ahcgvdIxxznt4UM81SG1nDUBk2bt3qM4sxOIW67Cu4I-2Qbc0qZruBo/s320/PleinSanTheodoro.JPG" /></a></div>Als ik de volgende dag verder rij, kom ik over een weg die bezaaid is met allemaal sprinkhanen. Ik kom tot de ontdekking dat je beter kunt proberen over de beestjes heen te rijden, omdat ze dan op tijd wegspringen. Als je er vlak langs rijdt springen ze vaak juist net onder je wiel... <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPeamEQYN04SdcQus-YHieEUq6qHQMHgxKpAoZ1OtQLrLCYhWsJMw0P-ElBal1xqv9KadnaA19JnGAzL7pzVRXNWIlqrRaw4Wk2BpQ53DvQX8M3cs1SyYlXuLoKPz2YLPmU53Lizd_MUU/s1600/GatInWeg.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" qu="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPeamEQYN04SdcQus-YHieEUq6qHQMHgxKpAoZ1OtQLrLCYhWsJMw0P-ElBal1xqv9KadnaA19JnGAzL7pzVRXNWIlqrRaw4Wk2BpQ53DvQX8M3cs1SyYlXuLoKPz2YLPmU53Lizd_MUU/s320/GatInWeg.JPG" /></a></div>Even verderop loopt mijn geplande route over een afgesloten weg. De omleiding gaat echter over de snelweg, wat niet zo heel aantrekkelijk is op de fiets. Ik besluit om om de afzetting heen te rijden en toch de oorspronkelijke route te volgen. Een kilometer verder zie ik waarom ze de weg hebben afgesloten. Bijna het hele wegdek over een riviertje is weggeslagen. Er is nog een smal stukje over, wat er stevig genoeg uit ziet om mijn gewicht te dragen. Na een foto haal ik een keer diep adem en loop ik naar de overkant... <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoWF5vt1fNSjOtBKDv-RlCcW3DLdub-sL7f2Zi9Ykv9Z5bUDO5L5zcBfTU14ujnUoGopbmcUb2mso9YUQPnEGOk1o-UqjBfdoA8voGL-i35w6-me4U56Odd_CcEudvGwqBA3KbB5AeRWk/s1600/StrandSanTheodoro.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" qu="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoWF5vt1fNSjOtBKDv-RlCcW3DLdub-sL7f2Zi9Ykv9Z5bUDO5L5zcBfTU14ujnUoGopbmcUb2mso9YUQPnEGOk1o-UqjBfdoA8voGL-i35w6-me4U56Odd_CcEudvGwqBA3KbB5AeRWk/s320/StrandSanTheodoro.JPG" /></a></div>In San Theodoro staan we weer twee dagen aan het volgende witte strand met blauw water. Vanaf hier is het nog een tweetal etappes voordat we op Corsica voet aan wal zetten. Dat zal wel even omschakelen worden, na vijf weken in het Italiaans naar het Frans...<br />
<br />
KlipgeitengroetenWimhttp://www.blogger.com/profile/00989970691571964971noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-31009055590140694822010-06-07T12:11:00.011+02:002010-06-07T12:19:05.490+02:00Kriebel<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju4mzsRslMllfqdlxrwJQBEtBs4fTRkrKFDshHTNNTkLffj68XK4rZAhsyAMz7o1LZrbpDUysq8KuhS0dWv6tzbJyD86xbdJw7FRX_JIvZjbv0t11Le5LXYiuZpWKYD-EBpRvXoVmi5Z0/s1600/BasjeStrand.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5479972746930607554" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju4mzsRslMllfqdlxrwJQBEtBs4fTRkrKFDshHTNNTkLffj68XK4rZAhsyAMz7o1LZrbpDUysq8KuhS0dWv6tzbJyD86xbdJw7FRX_JIvZjbv0t11Le5LXYiuZpWKYD-EBpRvXoVmi5Z0/s320/BasjeStrand.JPG" border="0" /></a><div>Gisteren zijn we weer terug geweest naar de “watie” met dat witte spul. Met Pappa en Mamma samen. Maar eerst ging Mamma spul op mij smeren. Dat was niet fijn. Daarna moest ik mijn petje op. Ook waren andere kindjes. En er was allemaal mooi gekleurd speelgoed. Daarmee kon je scheppen en taartjes bakken. Pappa kan dat als de allerbeste! De “watie” smaakt trouwens heel anders dan de “watie” uit Pappa zijn fles. Toen moesten we weg. Dat was niet fijn. Ik wilde nog veel langer blijven!</div><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsamWENmpu4ziF74K2_itHfSl1IepazUxnWexQhyphenhypheniKtqRAGzHcNTbPdzMk3wzb0YYGuOvSE_cTM3qXrzIZ1A1k1dvW81ud48Gpb0eVf_4XRaJPGHienA9Z3QAWfZsVa19C3s4in-NT2AE/s1600/BasjeGokkast.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5479972972147765986" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsamWENmpu4ziF74K2_itHfSl1IepazUxnWexQhyphenhypheniKtqRAGzHcNTbPdzMk3wzb0YYGuOvSE_cTM3qXrzIZ1A1k1dvW81ud48Gpb0eVf_4XRaJPGHienA9Z3QAWfZsVa19C3s4in-NT2AE/s320/BasjeGokkast.JPG" border="0" /></a><div>Met Mamma samen gingen we weer bochtjes rijden. Toen gingen we stoppen. En broodjes eten. Daarna mocht ik spelen en rondrennen. Maar na een tijdje had ik kriebel. Kriebel tussen mijn tenen. En op mijn benen. Er waren allemaal kleine beestjes. “Mieren” zeiden Pappa en Mamma, maar ik vond het gewoon kleine beestjes. Toen moest ik wel even huilen. Gelukkig heeft Mamma alle beestjes weggejaagd.</div><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnVqt8rssl6KeDFybj8ZDnIqnZ3K6nprdESXYGL6XlmEtcbfHX3RMml4eizCnQQUkFzbBGK_fsg0kM81gUW0JYWliGa4IYruWwzgdVKNECDhTOuwd746BjrSP2MyUvjX3XzapxJu52w68/s1600/BasjeWillieAlberti.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5479973204384735858" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnVqt8rssl6KeDFybj8ZDnIqnZ3K6nprdESXYGL6XlmEtcbfHX3RMml4eizCnQQUkFzbBGK_fsg0kM81gUW0JYWliGa4IYruWwzgdVKNECDhTOuwd746BjrSP2MyUvjX3XzapxJu52w68/s320/BasjeWillieAlberti.JPG" border="0" /></a><div>’s Avonds in het huisje was het heel leuk. Het was groot en ik kon lekker rondrennen. En er was een mevrouw die mij drie “foefies” ging laten zien. “Foefies” zijn leuk. Ik mag ze ook soms aaien. En er was een aardige mijnheer. Die heette Sebastiano. Vonden Pappa en Mamma grappig. Moest ik gelijk op de foto. Pappa zei dat hij op Willie Alberti leek, maar die ken ik niet.</div><br />Nou doei!Basjehttp://www.blogger.com/profile/12327763665801141304noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-55102621651185331772010-06-07T11:51:00.025+02:002010-06-07T12:23:20.362+02:00Top!<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYJOX96loD8KFDpQVOut1PuunRzUY0E5V5YKyaX3lx3NlIAau_BMO-rdT1TIVavu2qz5q_GY4-L-Pfahmc5ix_B_7177mxAlOMzdzan-qoAGXJMNIQ2O8hn2b_ot8qWTrcQRQh7hSCvMs8/s1600/BergenBrug.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5479968340523134994" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYJOX96loD8KFDpQVOut1PuunRzUY0E5V5YKyaX3lx3NlIAau_BMO-rdT1TIVavu2qz5q_GY4-L-Pfahmc5ix_B_7177mxAlOMzdzan-qoAGXJMNIQ2O8hn2b_ot8qWTrcQRQh7hSCvMs8/s320/BergenBrug.JPG" border="0"/></a><div>Na twee dagen op de camping aan de Costa Rei te hebben gestaan trekken we verder. We verlaten de kust en trekken het binnenland in. Ik volg een lange brede weg die langzaam stijgt en waar een forse wind vanuit de bergen richting zee door het dal waait. Onderweg heb ik met Wim afgesproken. Niet alleen om te lunchen, maar ook om hem door een aantal onverlichte tunnels die op de route liggen te begeleiden. Dat is wel zo veilig.</div><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQupEXVZm_vITX6u2odqM58T9EwX7n-rKpmxZSFKqBA4aEgdr12Y2IxDwpFA0JwhgirCRZcqpGsJ1XDcBflYxtSi7LGh4ODefz5H_T867ggHoDCiqxgy1fFQQvngsgtFLhI5PduWBxh7B9/s1600/Bloemen.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5479968950436118466" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQupEXVZm_vITX6u2odqM58T9EwX7n-rKpmxZSFKqBA4aEgdr12Y2IxDwpFA0JwhgirCRZcqpGsJ1XDcBflYxtSi7LGh4ODefz5H_T867ggHoDCiqxgy1fFQQvngsgtFLhI5PduWBxh7B9/s320/Bloemen.JPG" border="0" /></a>Het kleine bergdorpje waar we belanden heeft één afgelegen Agriturismo, waar je normaal gesproken kunt slapen en gerechten kunt eten bereid met produkten van de boerderij. Het eten is geen probleem, maar overnachten kan niet. Wat nu? De eigenaresse ratelt vervolgens een heel verhaal af in het Italiaans. We verstaan lang niet alles, maar begrijpen dat ze even gaat bellen voor een slaapplaats voor ons. Even later worden we onder begeleiding naar de andere kant van het dorp gebracht, waar bij een villa een groot appartement voor ons is geregeld. Super! Voor het avondeten gaan we weer terug naar de Agriturismo, waar de eigenaresse de sterren van de hemel heeft gekookt. Na vier uitgebreide gangen ploffen we voldaan in bed.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOJqMlxg8V7fubbUHL-p8xEQEYvYvg84gk-1X2NZp5wxY0NPRLPaJ3JvdCxSooiOruKeJgWlNqmKtUZVPXJSLv273rdQz3Dg5HbzklkA4Bi8HmBKiAmQEzM_7uZ4HW_o_Kuj1K4Oto979R/s1600/UitzichtSeui.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5479969290425086354" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOJqMlxg8V7fubbUHL-p8xEQEYvYvg84gk-1X2NZp5wxY0NPRLPaJ3JvdCxSooiOruKeJgWlNqmKtUZVPXJSLv273rdQz3Dg5HbzklkA4Bi8HmBKiAmQEzM_7uZ4HW_o_Kuj1K4Oto979R/s320/UitzichtSeui.JPG" border="0" /></a><div>De volgende dag gaan we verder en hoger de bergen in. De route van vandaag kent nog meer hoogteverschillen, maar mijn karretje slaat zich er prima doorheen. Het benzine- en olieverbruik van de twee-takt Piaggio ligt nu wel wat hoger. Als ik onderweg stop om olie te kopen, blijkt maar weer eens hoe behulpzaam de mannelijke Italianen zijn voor een blonde dame uit Nederland. Drie man sterk staan ze één flesje olie in mijn autootje te gooien. Over service gesproken...</div><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWVwnT-f6rzPWFupZRRVcRiQwqMFPnjopch9TYTLQcleAeV6dhnHQjdysz0q8flJQSrjEYIEx5dXGWL9Q4UE92-TL3Jfya0ykZu9ySinLX0fFLKIjNB_qwJi4_MmKY8DOpceGXF4WDMVA1/s1600/DoorSeui.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5479969571156949714" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWVwnT-f6rzPWFupZRRVcRiQwqMFPnjopch9TYTLQcleAeV6dhnHQjdysz0q8flJQSrjEYIEx5dXGWL9Q4UE92-TL3Jfya0ykZu9ySinLX0fFLKIjNB_qwJi4_MmKY8DOpceGXF4WDMVA1/s320/DoorSeui.JPG" border="0" /></a>Onze tweede overnachting is in een bed and breakfast in Seui, een wonderschoon dorpje dat tegen de berghelling aan geplakt lijkt. De huizen, in allerlei pasteltinten, worden verbonden door nauwe straatjes waar je (om met Harrie Jekkers te spreken) niet eens in de breedte dwarsfluit kunt spelen. Een korte wandeling neemt behoorlijk wat tijd in beslag. Bas moet overal zwaaien en knuffelen, wat hem vandaag weer twee chocolade-eieren oplevert. De schooier...<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinu2sx2eGW9WEFTYRVTF1JmjzAZOV8rqgYgw4l50l9JRIAhfsyDQUlaEnIi_p3XaFLOp8Fub0bsGzUNvJkMCv0zxW2qj2Q3DZ9d_7YSC7B9LKJ-KjLsG4Vm0FulX5B6cJ_J07ot6deQEGO/s1600/Nuraghe.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5479969832633372898" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinu2sx2eGW9WEFTYRVTF1JmjzAZOV8rqgYgw4l50l9JRIAhfsyDQUlaEnIi_p3XaFLOp8Fub0bsGzUNvJkMCv0zxW2qj2Q3DZ9d_7YSC7B9LKJ-KjLsG4Vm0FulX5B6cJ_J07ot6deQEGO/s320/Nuraghe.JPG" border="0" /></a><div>De laatste dag in de bergen is er eentje om in te lijsten, misschien wel de mooiste dag tot nu toe. Ik volg Wim zijn fietsroute, die over smalle bergweggetjes binnendoor loopt. Indrukwekkende rotsformaties worden afgewisseld met bos en weidse vergezichten. Af en toe moet ik de berm in om grote gaten in het wegdek te omzeilen. Koeien en geiten lopen ook zomaar op de weg en ik duim elke keer maar dat ze hun horens niet in de banden van het wagentje zetten. Onderweg stoppen we bij de overblijfselen van bouwwerken uit de bronstijd van de oorspronkelijke bewoners van Sardinië. Deze zogenaamde Nuraghen, een soort torens, zijn veelvuldig terug te vinden over het hele eiland.</div><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhG0cwI7VjG76upVAT3WHwy9o3U5WF3Xn5TdLkmGHtEowQH-CiLB1TBobdnKTrE2DRpNWuqws98ifK-oIf6AsXDpMWYpvpcCiYLa9EYQ_2b3qG3FRFv1clLqdr932z-qCde2uotHj7ltPHY/s1600/BBQ.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5479970073178019298" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhG0cwI7VjG76upVAT3WHwy9o3U5WF3Xn5TdLkmGHtEowQH-CiLB1TBobdnKTrE2DRpNWuqws98ifK-oIf6AsXDpMWYpvpcCiYLa9EYQ_2b3qG3FRFv1clLqdr932z-qCde2uotHj7ltPHY/s320/BBQ.JPG" border="0" /></a><div>Aan het einde van de dag maken we een lange afdaling terug naar zeeniveau. In de buurt van Tortoli, halverwege aan de oostkust van Sardinië, zetten we op een mooie ruime camping de tent weer op. Hier mogen we gaan genieten van onze welverdiende rust na een paar dagen stevig doorbuffelen.</div><br /><div>Voldane groeten</div>Jacquelinehttp://www.blogger.com/profile/05420663171676230254noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2936733951410607965.post-76299094670080746522010-06-02T11:28:00.002+02:002010-06-02T11:31:23.637+02:00ZonsondergangMijn fietsroute van Tuscania naar Civitavecchia is niet echt boeiend. Naarmate ik dichter bij Civitavecchia kom, verandert het eerst nog groene landschap in een grauw havengebied.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyyDJTl1L6G4v6qBnxqYRkmkrf1VoUS0_m10lv8DxQdgeqCNCGbvFTeLLTyg8qPm_YCjY3u-ZViPcaO9-LRIlu-mx_8EhthVriaBgtlJeFL4jwJPkfg9XHAlgDYRKYKTI2srKWyiikqdQ/s1600/BloemenOnderweg.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" gu="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyyDJTl1L6G4v6qBnxqYRkmkrf1VoUS0_m10lv8DxQdgeqCNCGbvFTeLLTyg8qPm_YCjY3u-ZViPcaO9-LRIlu-mx_8EhthVriaBgtlJeFL4jwJPkfg9XHAlgDYRKYKTI2srKWyiikqdQ/s320/BloemenOnderweg.JPG" /></a></div>Om even in steekwoorden een impressie te geven: Betonnen huizen, ingegooide ruiten, een energiecentrale, vuilnis langs de weg, verroeste lantaarnpalen, verkeersborden met kogelgaten, drukke onoverzichtelijke wegen en langsrazend verkeer. Maar dan fiets je ineens langs een veldje met klaprozen en andere bloemen, wat je dag dan weer helemaal goed maakt.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPgBS4DGj_5VwzdR2PJtLVDiM349tjsEJUyQsA1hAkgtniGpA0X2PF1ohYgMo53809-rZoYrr8y8uYon2A2q9pU0tXi4QUgppTxAozPUJgENzLYcBNxdNDNPpNjIhT-r1a6sXIvQcYCB0/s1600/VeerbootReddingsboten.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" gu="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPgBS4DGj_5VwzdR2PJtLVDiM349tjsEJUyQsA1hAkgtniGpA0X2PF1ohYgMo53809-rZoYrr8y8uYon2A2q9pU0tXi4QUgppTxAozPUJgENzLYcBNxdNDNPpNjIhT-r1a6sXIvQcYCB0/s320/VeerbootReddingsboten.JPG" /></a></div>Civitavecchia is de havenplaats van waar we overvaren naar Sardinië. Het inchecken voor de veerboot blijkt nog een vak apart te zijn. Om te beginnen worden we naar een aantal verschillende aanlegplaatsen gestuurd. Gelukkig blijkt driemaal scheepsrecht te zijn. En bij het ophalen van de tickets blijkt onze reservering geannuleerd te zijn, @&%$#! Dat hebben wij weer. Gelukkig is de boot nog niet vol, en kunnen we alsnog mee.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjelPC_7RAombbnbG730AhwNOvLgnOg6sfDZroojGly8frJWAa5VrkEcnCbP2OZx8D-I1Ae6anOA59tqhtTNHZv1pDl7nFXrH_CCYX8mD95ydngcyL02CL4W1Ksm-6OwJ762yZM5c4MReM/s1600/ZonsondergangBoot.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" gu="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjelPC_7RAombbnbG730AhwNOvLgnOg6sfDZroojGly8frJWAa5VrkEcnCbP2OZx8D-I1Ae6anOA59tqhtTNHZv1pDl7nFXrH_CCYX8mD95ydngcyL02CL4W1Ksm-6OwJ762yZM5c4MReM/s320/ZonsondergangBoot.JPG" /></a></div>De veerboot is zo groot dat je helemaal niet het idee hebt dat je op een boot zit. Het is een wereldje op zich met onder andere een restaurant, een winkeltje en een bioscoop. En van de deining merk je praktisch niets. De hut die we hebben is behoorlijk ruim en heeft zelfs een eigen toilet en douche. Vanaf het dek heb je het mooiste uitzicht, en de zonsondergang levert spectaculaire beelden op. De volgende morgen staan we fris weer op na een nachtje lekker slapen. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTdwkbFGyaq92u4Df4TITXFG2rmtGn6HxsUgOUWdxGPongJ2DMD72jVByBb5_BHXjS28gn4Ogpq1KejEzwAgAsfHOJOk8EQ2I8kQCX3GYKmcOhRUiPuTUR72gfxSv72XXIUyM3J8s2sJQ/s1600/VeerbootCagliari.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" gu="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTdwkbFGyaq92u4Df4TITXFG2rmtGn6HxsUgOUWdxGPongJ2DMD72jVByBb5_BHXjS28gn4Ogpq1KejEzwAgAsfHOJOk8EQ2I8kQCX3GYKmcOhRUiPuTUR72gfxSv72XXIUyM3J8s2sJQ/s320/VeerbootCagliari.JPG" /></a></div>Aangekomen in Cagliari, in het uiterste zuiden van Sardinië, ploffen we eerst even neer voor een bakkie en wat te eten. Maar heel uitgebreid kan dat niet: er moet die dag ook nog behoorlijk gefietst worden. Ik volg de kustweg, die aardig op en neer golft, in oostelijke richting. Deze is in het begin nog vrij druk met verkeer, maar wordt gelukkig steeds rustiger. Regelmatig heb ik uitzicht op mooie baaien met een azuurblauwe zee. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1kAjYiHha_5swHs_9qZuJt0mccjdzLipu22yACNBMjTmzgXz6ClId61uA1MwLeTOVyed6uFkYfSlWlCKD_0P3j1K6OCiuA3DmmcXe7OJNjOgo-ErIfkVK8vOjoRDAgTOIzBJTuiYn3eQ/s1600/StrandCostaRei.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" gu="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1kAjYiHha_5swHs_9qZuJt0mccjdzLipu22yACNBMjTmzgXz6ClId61uA1MwLeTOVyed6uFkYfSlWlCKD_0P3j1K6OCiuA3DmmcXe7OJNjOgo-ErIfkVK8vOjoRDAgTOIzBJTuiYn3eQ/s320/StrandCostaRei.JPG" /></a></div>Het landschap is hier grillig met veel rotsen en lage begroeiïng, en ademt een heel andere sfeer uit dan Toscane. Ons eindpunt voor die dag is een kleine camping aan de Costa Rei, welke overbevolkt is door voornamelijk Duitsers. Ondanks de drukte heerst er toch een gemoedelijk sfeertje. Dat kan ook bijna niet anders met een zonnetje en met het mooie witte strand op letterlijk vijftig meter van de tent...<br />
<br />
StrandgroetenWimhttp://www.blogger.com/profile/00989970691571964971noreply@blogger.com2