"Gaan jullie nog een keer zoiets doen?". Verschillende vrienden stelden ons vijf jaar geleden deze vraag, na terugkomst van onze voet- en scooterreis naar
Rome. Drie maanden op pad met als belangrijkste steekwoorden: onbezorgd, loskomen van alles, leuke mensen ontmoeten, kamperen, mooie dingen zien, veel vrienden op bezoek, lopen voor een goed doel en lekker eten. Dat smaakte naar meer...
"
Moâh, misschien wel, zeg nooit nooit..." was dan het standaard antwoord op deze vraag. Om iets dergelijks te ondernemen zijn er namelijk een aantal randvoorwaarden waaraan voldaan moet worden, zoals gezondheid, kwartjes en een flexibele werkgever. En deze heb je niet
allemaal zelf in de hand.
Na de geboorte van onze zoon Bas begon het echter langzaam opnieuw te kriebelen. Hoe kunnen we zoiets dan invullen? Te voet en met de scooter is niet echt handig met een peuter van anderhalf...
Maar een alternatief, met uitdaging voor zowel mij als Jacqueline, was gelukkig snel gevonden. Tijdens onze reis naar Rome zagen we in Italië van die schattige overdekte bromscootertjes. En lang leve Marktplaats: Zo'n karretje hebben we tweedehands op de kop weten te tikken.
Spontaan werd het karretje omgedoopt tot de Tralalala Twiedelididie Mobiel (voor degenen die niet weten waar die naam vandaan komt, klik
hier maar eens).
Hiermee gaan Jacqueline en Basje op pad. En zelf ga ik met de fiets. Dit is per slot van rekening een leuke manier van verplaatsen, waarbij je ook nog eens flinke afstanden op eigen kracht kunt afleggen.
De route die we hebben uitgestippeld loopt grotendeels door Italië en Frankrijk, waarbij we ook Sardinië en Corsica in de route hebben opgenomen. Een aantal stukken van de route leggen we af per autotrein en veerboot. Op 6 mei vertrekken we, om als het goed is na ruim drie maanden en 3500 km weer in Arnhem terug te komen.
De komende weken houden we op deze blog onze belevenissen bij. Gezellig als je ons wilt volgen, en reacties op de berichtjes worden enorm op prijs gesteld. Wij zijn alvast begonnen met aftellen....