vrijdag 23 juli 2010

Mijlpaaltje

Onze vrienden Frits en Ellen met de kinderen blijken al erg dicht bij ons in de buurt te kamperen. Op maandag komen ze 's ochtends bijtijds naar ons toe. Ellen rijdt de caravan naar de volgende camping, terwijl Frits mij een dag gaat vergezellen met fietsen. En het leuke is: Met Frits erbij weet je dat er altijd iets gaat gebeuren, maar je weet nooit wat. Hij heeft zijn mountainbike meegenomen en maakt voordat we gaan rijden de legendarische opmerking "Deze fiets heb ik al vijf jaar en ik heb er nog nooit iets mee gehad!". Nou, dan weet je eigenlijk al genoeg natuurlijk, maar ik zal jullie de rest van het verhaal niet onthouden...

Na een kilometer of twee na het vertrek kunnen we al van de fiets. Frits heeft andere banden gemonteerd, maar deze blijken niet helemaal goed te passen, waardoor hij enigzins eironde banden heeft. Hij laat zijn achterband leeglopen om de buitenband goed te zetten, maar als hij deze wil oppompen blijkt zijn fietspompje niet op het (auto)ventiel van zijn binnenband te passen. Gelukkig heeft mijn Lientje een vooruitziende blik gehad en is iets later als ons vertrokken om te kunnen helpen indien nodig. Ze rijdt met het achterwiel naar de garage een paar kilometer terug, maar die blijkt dicht te zijn op maandagochtend. Maar we hebben nog een troef achter de hand: Als het goed is hebben we ergens ver achterin het karretje een verloopnippel voor het ventiel zodat de band kan worden opgepompt. Na een zoekactie van ruim twintig minuten wordt het kleinnood opgeduikeld en kunnen we met een uur vertraging verder.

Na een kleine vijfentwintig kilometer hebben we euvel twee: De voorderailleur begeeft het. Het schakelen naar een ander tandwiel moet indien nodig handmatig gebeuren. Tot overmaat van ramp blijkt de achterderailleur door te trappen als hij veel kracht op zijn pedalen zet. Tien kilometer voor de camping wordt hem dat fataal. Hij wil nog even aanzetten op een klimmetje, maar daarbij slaat zijn stuur dubbel waardoor hij met een smak op het asfalt klapt. Maar Frits laat zich niet kennen en stapt met enig gekreun toch weer op de fiets om zijn weg te vervolgen. En na 75 kilometer komen we moe maar voldaan op de camping in Quingey aan.

Op de camping zijn niet alleen Ellen, mijn schoonouders en Jacqueline gearriveerd. Ook de broer van Ellen met vrouw en kinderen heeft zich bij ons aangesloten waardoor we met een lekker grote club zijn. Een paradijs voor Basje met andere kinderen en ander speelgoed om zich heen. De rosé smaakt goed 's avonds en we testen de akoestiek van het washok door luidkeels Hollandse hits te galmen, wat af en toe vreemde blikken oplevert van de mensen die langslopen. De mooie druipsteengrotten die we bezoeken zijn met een constante temperatuur van 13 graden Celsius een welkome afwisseling met het warme weer van de afgelopen dagen.

Op donderdag nemen we afscheid van elkaar en vervolgen wij onze weg in noordelijke richting. Bij Marnay bereiken we toch wel een mijlpaaltje. Daar beginnen we aan het laatste van acht fietsboekjes. Ondertussen hebben we er ruim 2500 kilometer opzitten en als het goed is zijn we over drie weken thuis, wat toch wel een raar idee is. In de afgelopen weken zijn we elk gevoel voor tijd kwijtgeraakt. Vaak moeten we al nadenken over welke dag van de week het is. Maar het bevalt ons nog zo goed dat we nog maar niet teveel nadenken over het geregelde leven waar we over een tijdje waarschijnlijk al weer aan gewend zijn.

Fritsige groeten

4 opmerkingen:

  1. elke keer lees ik met genoegen jullie verhalen.

    mvg marc
    ps: een collega :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. hahaha!!!
    Bij Frits werkt het net als de wet van Murphy: als er iets fout kan gaan dan gaat het ook fout. Gelukkig loopt het meestal redelijk goed af en er is wel altijd wat te lachen (ik herinner mij ook een verhaal over een winkelwagentje...). Ik neem aan dat je dit in je fietsplanning opgenomen had Wim...
    Veel plezier nog daar.
    Groeten,
    AJ en familie.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi allemaal,
    Wel gezellig zo'n groot gezelschap ... zoals ik vorige keer al schreef: een echte zwaan-kleef-aan toer. Wel jammer dat de achtervolgers nu toch weer zijn afgehaakt ...
    om zelf nog verder vakantie te vieren dat wel.
    En de mijlpaal van het laatste boekje is iets minder maar jullie gaan nu de vakantie houden die voor alle anderen is weggelegd, nl. gewoon drie weken ...
    Oma Nel heeft weer een lading prints gekregen en geniet dus ook regelmatig mee met jullie avonturen. Het wachten duurt haar wel lang ... en ik wil jullie ook wel weer eens zien!
    Hier is de temperatuur weer iets gedaald en ik hoop bij jullie ook; beter fietsweer dus.
    Blijf genieten en leuke stukjes schrijven, dan blijf ik meegenieten.
    Knuffel, Anne-Marie en Beer

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hallo allemaal.....

    Nu weer uit Rotterdam,....... Ik had nog zo gezegd; LAAT FRITS UITKIJKEN!!!! Gelukkigis het, wat AJ ook al zei, toch nog goed afgelopen.
    Geniet nog van de laatste loodjes, de vrijheid en van elkaar....zo blijf ik nog even van jullie verhalen genieten!

    hartelijke groetjes,
    Ellen

    BeantwoordenVerwijderen