zaterdag 31 juli 2010

Rommelmarkt

Waar de Jura nog behoorlijk toeristisch is met een aantal grote campings, is het gebied ten noorden daarvan het tegenovergestelde. Alles staat hier in het teken van de grootschalige akkerbouw. De ontvolkte dorpjes liggen telkens diep verscholen tussen de glooiende heuvels. Overnachtingsmogelijkheden moet je hier écht met een vergrootglas zoeken. In Charmes komen we op de plaatselijke camping aan de Moezel terecht. Supersimpel, maar wel met een gemoedelijk sfeertje. Vanuit hier gaan we een dagje winkelen in Nancy en maken we een leuke rondrit in de omgeving, waarbij we op een eenvoudige maar gezellige markt belanden. En een nieuw laagterecord met afrekenen: Drie nachten, twee plaatsen, inclusief stroom voor het wonderlijke bedrag van € 62,40. Lang leve de niet-toeristische gebieden!

In Château-Salins is het qua overnachtings- mogelijkheden niet beter gesteld. De camping en gîte zijn gesloten en we belanden middenin het dorp in het enige hotelletje pal naast de kerk. En elk uur worden we verblijdt met het geluid van de klokken, tot groot vermaak van Bas. "Bim bam" zegt hij dan, met een vingertje in de lucht en een grote glimlach. Wat een lekker mannetje is het toch. De inrichting van de hotelkamers is zeker de moeite van het vermelden waard. Het lijkt wel of iemand met een beperkt budget naar de rommelmarkt is geweest en daar van alles heeft gekocht wat niét bij elkaar past. Maar juist dat, samen met de hartelijkheid van de gastheer en -vrouw zorgen voor een leuk sfeertje.

Aangezien er behoorlijk wat regen wordt voorspeld, besluiten we een dagje langer in het hotel in Château-Salins te blijven. Alleen mijn ouders houden het voor gezien. Die hebben nu bijna vier weken met ons meegereisd, maar de koek is nu op. De vermoeidheid en de pijn in haar rug worden mijn moeder nu toch iets teveel. Ze besluiten terug naar Nederland terug te rijden. Jammer, maar toch fijn dat ze zo'n tijd intensief met ons en vooral ook Bas mee hebben kunnen maken. We mogen de laatste weken dus weer met ons drietjes verder.

Ondertussen zitten we middenin Lotharingen. De dorpjes stellen nog steeds niet veel voor. Vaak alleen een brede straat met aan weerszijden bijna gelijke huizen. Grauw en grijs voeren hier de boventoon. Maar het is wel goed te beseffen dat hier in de eerste wereldoorlog zwaar gevochten is, waarbij tienduizenden jonge mensen gesneuveld zijn. Voor het land betekende dit bijna 100% vernietiging van alles wat boven de grond uitstak. In letterlijk ieder dorp hier is een gedenkteken terug te vinden voor de "Nos enfants morts", met een trots wapperende Franse vlag.

Onder de rook van vier enorme koeltorens van de kerncentrale zitten we nu bij Thionville op een gezellige camping. Vooral Bas geniet met volle teugen: Er is een grote speeltuin en bij de receptie lopen twee geiten los om de gasten te verwelkomen. En gelukkig hebben ze hier twee wasmachines én een droger zodat de opgestapelde was van de afgelopen dagen kan worden gedaan. Het duurt nog maar even of we houden Frankrijk voor gezien. Nog één etappe en dan zitten we vlakbij Trier aan de Moezel in Duitsland schnitzels te eten die mijn vader dus misloopt...

Bis nächste mal

4 opmerkingen:

  1. Hoi reizend trio,
    Het zwaan-kleef-aan verhaal is wel wat abrupt geëindigd, maar toch ook wel weer gezellig om met z'n drietjes door te gaan, toch? Als ik goed heb gekeken moeten jullie nog vijf etappes, best nog een flink eind fietsen dus ... Maar als jullie dit lezen zullen het er ondertussen wel vier zijn. Ook nog steeds een eind fietsen.
    Gisteren bij de kids geweest en zij volgen jullie ook en natuurlijk de hartelijke groetjes van allemaal. Zij gaan vrijdag met vakantie en hopen jullie in september te zien en alle verhalen te horen.
    Geniet van de schnitzel. Wish I was there! En Wim, wordt het weer een olifantenoor of dit keer iets bescheideners?
    Knuffel voor alledrie en tot de volgende blog.
    Anne-Marie en Beer

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo drie musketiers....

    Basje ontwikkeld zich al echt tot een wereldburger, maakt goed contacten en kan zijn belevenissen prima 'verkopen'! Het gaat best hard nu als jullie Frankrijk al bijna verlaten....Maar jullie zijn nog niet thuid, dus geniet nog van het nomadische bestaan, de omgeving, het andere/lekkere eten en natuurlijk van elkaar!
    ....en natuurlijk moet ook de was gewoon gedaan worden, dat zijn nou een van die terugkerende klussen....daar komt niemand onderuit!

    hartelijke groet die mogelijk voor jullie ook veel nattigheid gaat brengen...dus oppassen geblazen volgens Helga van Leur....

    Ellen

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hallo alledrie,

    Jammer dat je ouders zijn vertrokken, maar misschien ook wel weer lekker om het laatste deel van de reis met z'n drietjes te volbrengen. Die geit op die stoel heeft Bas goed getraind, hij staat keurig stil!!! Hier alles nog steeds okidoki. Alle bewoners van het aquarium zijn nog in leven, het gras ziet er keurig groen uit, dus alles op nummer 6 gaat gewoon door. Momenteel is het wat koeler weer hier, een graad of 20 en af en toe een buitje. Maar nog even en dan zijn wij aan de beurt. Ik verlang al naar de zon, de zee en het strand. Daphne en Thomas en Michiel al niet minder. Nou, veel succes en plezier met de laatste etappes en nog lekker genieten. Dikke kus voor Bas en de groeten.

    D,M,T,D

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dag Basje,

    ik lees vaak de verhaaltjes van Pappi en Mammi. Prachtig. Ook jouw verhaaltjes zijn leuk! Maar pappi en mammi leuteren wel veel, maar wanneer gaat pappi nou weer ns gewoon werken? Centjes verdienen!! Datie kan fietsen weten we nu wel, dat mammi goed kan sturen is ook wel duidelijk. Dat jij watie leuk vindt is ook glashelder.

    Met de hoed in je handen kom je door vele buitenlanden, maar ondertussen zijn Markie, Maximie en Geertie een kabinetie aan het smeden. Niks meer buitenlandie: Hollandse (huts)pot.

    Enfin, zeg maar tegen Wimmie datie door moet fietsie.

    De Groetie: Arminie

    BeantwoordenVerwijderen