Koud en nat

De eerste etappe met de fiets was er eentje die koud en nat was. De stevige noorden wind blies nog wel enigzins in mijn rug, maar na ruim tachtig kilometer was ik toch blij in Arcen te arriveren. Daar werden we hartelijk onthaald door Coby en Vladimir, de eigenaars van de Bed and Breakfast waar we zouden overnachten. Het Macedonische eten overtrof onze verwachtingen, en Coby zorgde wel dat het ons aan niets ontbrak. En Bas, die ouwe blonde charmeur, wikkelde iedereen om zijn kleine vingertje. Dat wordt nog wat in Italië...

Na een goede nachtrust konden we de volgende dag door naar Düsseldorf, waar we aan het einde van de dag met Lien d'r karretje de autotrein op moesten. We hadden een mooie, ietwat krappe coupé voor drie personen. Basje had wel wat moeite in slaap te komen in zo'n rare schommelende trein, maar dat is uiteindelijk wel gelukt. En de volgende ochtend arriveerden we fris (nou ja) en fruitig in Verona.

In Verona hebben we toch ook maar een Bed and Breakfast genomen, aangezien de enige camping veel te kleine plaatsen had voor onze relatief grote tent. En zeker geen onverstandige keus. Ook hier werden we weer met open armen ontvangen. Een leuk appartementje, met een eigen keukentje, badkamer en slaapkamer.

Op zondag met de fiets naar het centrum van Verona geweest. Een mooie stad, die toch nog als een dorp aanvoelt. En zeker ook in deze tijd van het jaar nog niet overspoeld wordt door toeristen. Mooie "piazza's" en "duomo's" te over. Bas heeft voor moederdag Mamma getrakteerd op een lekker taartje met cappucino. Dat kunnen ze wel, die Italianen.

De start was al super zo, ik ben benieuwd naar de rest...