Misschien wel leuk om ook eens wat meer over mijn autootje te vertellen. Het is een Piaggio Ape TM, een Italiaans autootje voor twee personen met drie wielen en vier versnellingen. Topsnelheid 60 kilometer per uur, maar dan moet je wel wind mee hebben en berg af rijden. Eigenlijk is het een grote overdekte scooter maar dan wel met een 220cc motortje. En qua trekkracht kan ik mij meten met elf paarden. Er zit een behoorlijk onconfortabel bankje voorin, waar niets aan ingesteld kan worden. Maar vergis je niet: Deze bolide heeft een laadvermogen van 700 kilo! We hebben het karretje tweedehands, maar wel zo goed als nieuw, op de kop weten te tikken. De eerste eigenaar was een schoenenzaak die het als reclamewagentje gebruikte, vandaar ook de vrolijke bestickering.
Onze route volgt verder de westkust van Corsica in noordelijke richting. We gaan naar Porto, ietwat toeristisch, maar gelegen aan een mooie en romantische baai. De weg er naartoe is ronduit spectaculair te noemen. De afdaling gaat langs een chaos van imposante roodkleurige grantietformaties, welke grillig oprijzen in het landschap. Helaas zijn we niet de enigen daar, autobussen vol toeristen komen luid claxonnerend de smalle haardspeldbochten door.
De terrascamping waar we verblijven in Porto is van alle gemakken voorzien. Een leuk en prettig geprijsd restaurantje, mooi zwembad, draadloos internet, sauna, fitnessruimte en mooie plaats voor onze tent. Degenen die wat minder goed ter been zijn worden zelfs met een golfkarretje naar hun plaats gebracht. Maar dat is niet echt overbodige luxe, de weg naar boven is uitermate steil. Op onze rustdag maken we het haventje van Porto onveilig. We bezoeken een aquarium, waar vooral Bas geen genoeg van kan krijgen. Op een rotspunt in de baai staat een oude Genuese toren, welke stamt uit de achttiende eeuw. De klim naarboven is zeker de moeite waard: Het uitzicht over de baai is schitterend.
Vanuit Porto gaan we het binnenland in. We rijden vanaf zeeniveau rechtstreeks de hoogste col van Corsica over, een kleine vijftienhonderd meter hoog. Mijn autootje gaat niet zo snel omhoog, maar bijna iedereen wacht geduldig achter mij tot het moment dat ze kunnen inhalen. Als zich meerdere auto's achter mij verzameld hebben, zet ik mijn karretje meestal wel even aan de kant om iedereen te laten passeren. Het is hier ook een paradijs voor motorrijders, heel Corsica is één grote bocht. Maar ook hier is het oppassen geblazen: Koeien, geiten en zwijnen lopen hier gewoon los over de weg, tot groot vermaak van Bas.
Op de dagen dat we verplaatsen doet Bas altijd zijn middagslaapje in het autootje. Ook nu weer is monotone gebrom in combinatie met de bochtige weg omhoog een garantie voor een lekker tukkie. Maar als hij wakker is geniet hij met volle teugen. In zijn kinderzitje zit hij zo hoog, dat hij rondom volledig zicht heeft. En er is zoveel te zien. Het liefste zou hij zelf achter het stuur van dat grote stuk speelgoed kruipen om lekker rond te kunnen crossen. Maar daar beginnen we nog maar even niet aan...Geitige groeten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten