Verliefd

Het fietsen is eigenlijk niet vergelijkbaar met de voettocht naar Rome die ik een aantal jaren terug gemaakt heb. Wandelen is toch eigenlijk meer een bezigheid, zonder dat het écht een inspanning wordt. Je moet hooguit wennen aan de manier van belasten van je lichaam. Het fietsen is, nu met name door het vele klimwerk, andere koek. Regelmatig moet ik hijgen als een bospaard en wordt mijn hartslag richting het maximum gejaagd. Ik ben dan ook blij dat ik afgelopen winter menig uurtje op de spinningbike heb doorgebracht, dat maakt het nu goed vol te houden.

Het binnenland van Corsica is bijzonder mooi. We komen door een aantal natuurgebieden, met diepe kloven, kletterende watervalletjes en het nodige aan flora en fauna. We overnachten in een oubollig hotelletje aan een stuwmeer. Om een sfeerimpressie te geven: Het meubilair is donkerbruin. De vloerbedekking is groen. De gordijnen zijn groen. De deken op het bed is groen. Maar de badkamer is gelukkig roze. En kan iemand mij uitleggen waarom er nog steeds hotels zijn waar er boven het bad géén haakje is om de douchekop aan op te hangen?

Op de tweede dag in het binnenland worden de eerst nog brede bergwegen steeds smaller en steiler. Op een gegeven moment ontbreekt er ook een vangrail of een muurtje langs de kant van de afgrond. Het asfalt is van dubieuze kwaliteit met hobbels, kuilen en allerlei stenen. Je kunt er ook gerust een uurtje fietsen zonder een sterveling tegen te komen. Voorzichtig aan doen dus. In de kleine dorpjes waar ik door kom rij je nog nét niet door de huiskamers heen. En diezelfde dorpjes kijk je soms even later weer op de dakpannen, omdat je weer een stuk geklommen bent.

Tot op heden heb ik mij op de Italiaanse en Franse wegen nog niet onveilig gevoeld. Op een enkeling na houdt iedereen prima rekening met mij. Maar elke dag passeer ik wel een aantal geïmproviseerde gedenkplaatsen met verkleurde kunstbloemen in de berm van de weg. Vaak bij een boom in of na een flauwe bocht. Meestal betreft het een veel te jong persoon die door zijn roekeloze rijgedrag is omgekomen. Niet te veel bij nadenken maar, gewoon blijven doortrappen.

En ik ben hier op Corsica op een ander verliefd geworden. Ik kwam haar tegen in de supermarkt, zomaar ineens. Ze had een mooi doorzichtig jurkje aan, waardoor haar rondingen goed uitkwamen. Ik kon de verleiding niet weerstaan en heb haar gevraagd met mij mee te gaan. Ze zweeg, wat ik interpreteerde als een verlegen bevestiging. Toen ik haar later met trillende vingers van haar jurkje ontdeed, kwam een heerlijke zweetvoetenlucht mij tegemoet, écht onweerstaanbaar. Chanel eat your heart out! Nadat ik voorzichtig in haar begon te bijten, bleek ze stevig van buiten, maar heerlijk zacht en romig van binnen. Het stokbroodje erbij maakte alles helemaal compleet. Toch wel lekker die geitenkaasjes hier...

En nu zijn we weer lekker aan het bijkomen aan de oostkust, in een bungalow op een camping in de buurt van Bastia. Vanaf hier vertrekken we vrijdag naar het vasteland van Frankrijk naar Nice. Ik ben benieuwd wat dat weer allemaal gaat brengen.

Ook de geitige groeten