Vive la France!

Onze laatste dagen op Sardinië zijn behoorlijk warm. De temperatuur loopt overdag op tot boven de dertig graden, wat niet altijd even prettig is. Voor mij niet in mijn autootje met Bas (zonder airco natuurlijk), maar ook niet voor Wim op de fiets. Meestal breken we op ons gemak 's ochtends de tent af en pakken we in, wat betekent dat we op zijn vroegst om een uurtje of elf vertrekken. We reizen dan dus precies op de warmste uren van de dag. Maar met Bas is dit voorlopig wel het meest handige ritme. Dus zo lang het vol te houden is, proberen we daar aan vast te houden.

Het noorden van Sardinië is duidelijk de meer welvarende kant van het eiland. De etappes voeren langs vele hotels en luxe resorts met de nodige sterren. Het kost dan ook de nodige moeite om tussen al deze rijkdom een betaalbare bed and breakfast te vinden. Maar zowaar, na een kleine speurtocht mogen uiteindelijk niet klagen. Vooral van het schitterende zwembad wordt dankbaar gebruik gemaakt. Basje moet er na drie kwartier klappertandend uit worden gehaald: hij kan er maar geen genoeg van krijgen...

Vanuit Santa Teresa di Gallura in het uiterste noordpuntje van Sardinië maken we met de veerboot de oversteek naar Corsica. Na een overtocht van slechts een uur komen we aan in Bonifacio, een mooi maar toeristisch stadje. Het oude centrum ligt boven op de indrukwekkende kalkrotsen. De klim naar boven is pittig, maar zeker de moeite waard. Eenmaal boven zijn de uitzichten fenomenaal.


Corsica ademt een heel andere sfeer uit dan Sardinië. Corsica is groener en ruiger en doet nog het meest denken aan Madeira. De route naar Propriano die we volgen heeft al een aantal spectaculaire stukken, wat veel goeds belooft voor de rest van de route. We gaan namelijk ook nog het binnenland in. Maar terwijl ik dit berichtje zit te typen is er een heftig onweer losgebarsten. De Belgische overburen zijn al weggedreven, maar wij genieten met volle teugen van onze tent met inritsbaar grondzeil. En onze Bas is totaal niet onder de indruk van al dat natuurgeweld: die doet gewoon lekker een tukkie...

Au revoir